*11

Mijn moeder zag er slecht uit. Ze sliep naast me op een bed. Ik had haar nog nooit zo slecht gezien. Ik wilde beter worden en zorgen dat alles weer normaal was. Ik wilde nog niet dat mijn leven eindigde daar was ik nog te jong voor. Ineens schoot me te binnen dat ik Usher nu wel in de steek liet. Ik mocht absoluut nog niet zingen. 'Heb jij dat geregeld met Usher?' vroeg ik aan mijn moeder. 'Ja schat maak jij je nu alsjeblieft niet druk. Usher heeft je fans ingelicht en hij begrijpt dat je rust moet houden'. zei mijn moeder.

Ik las wat in mijn stripboeken totdat het tijd was voor mijn scan. En inderdaad daar kwam Yvonne. 'Hallo' zei mijn moeder en ze schudde elkaar alweer de hand. 'Nou Justin ik rij je met bed en al naar de kamer waar je wezen moet' zei Yvonne. 'Oke is goed' zei ik. 'Doe je best' zei mijn moeder en ze gaf me een aai over mijn voorhoofd. Yvonne reed mijn bed over de ziekenhuis gangen een lift in. We gingen naar beneden en ik werd uit de lift gereden. Op een geven moment stond ik in een nieuwe kamer met allemaal apparaten. Ik zag een lange koker voor me. Daar moest ik waarschijnlijk in. Ik had al een hoop meegemaakt dus zenuwachtig was ik niet ik ben tenslotte Justin Drew Bieber. Ik werd met mijn bed en al de koker ingeschoven. 'Je moet heel erg stil liggen en je mag absoluut niet bewegen' zei Yvonne.

Daar lag in dan in de koker met een koptelefoon op. Er kwam muziek uit en net op dat moment kwam er een liedje waar ik heel erg van hiel. Het was When i look at you van Miley Cyrus. Ik was verdrietig en wilde dat alles goed kwam. Na volgens mij ongeveer een kwartier werd ik eruit geschoven. 'Dat heb je goed gedaan. De uitslag krijg je vanavond te horen' zei een andere dokter die erbij was. 'Nou dan mag je nu terug naar je kamer' zei Yvonne en ze reed me terug.

Toen ik met mijn bed enal werd terug gereden naar mijn kamer zaten Chaz en Ryan daar. 'Heey Justin hoe is het met je?' vroeg Chaz meteen. 'Ja gaat wel man ik baal hier echt van' zei ik. 'Ja dat snap ik'. 'Hoe gaat het met die chik van je?' vroeg Ryan. Ik lachte 'ze komt volgende week even langs' zei ik. 'Zo dat heb je goed voor elkaar' zei hij. Ze bleven nog een poosje en toen zij mijn moeder dat ze weg moesten omdat ik er moe uitzag ofzoiets. Eerlijk gezegd voelde ik me ook heel erg moe en de benauwdheid werd dan altijd een beetje erger.