Best new friends

"Ongelooflijk hè, we zitten nu al een week op school en toch voelt het alsof we er al jaren op zitten" zei ik onder het fietsen tegen Annabel.
"Ik ben dus niet de enige, weet je het ook ongelooflijk? onze vriendschap" antwoordde ze terug.
"Ja in groep 1,2,3 dikke vriendinnen, daarna niet meer tot in groep 8 groeide we weer een beetje naar elkaar toe, en nu zijn dikke vriendinnen in de 1ste!" lachte ik.
"Ik weet nog dat we met Winnie the Pooh en een banaan gingen spelen in groep 3" Grinnikte Annabel.
“Ooh ja, belachelijk eigenlijk”
“Weet je misschien hoe laat het is?” Vroeg Annabel.
Ik keek op mijn horloge en zag dat het al bijna 10 voor half 9 was en om 5 voor half ging de bel.
“Het is tien voor half, we moeten dus even snel door fietsen” Antwoordde ik.
“Ah joh we zijn toch vlakbij.
“Toen we net door de deurtjes door gingen voor in het fietsenhok ging de eerste bel al.
“Shit, ga maar vast ik krijg me tas niet van me bagagedrager af.” Zei ik snel.
“Ik zie je in de pauze oké?” Ik knikte en ze liep weg.
Eindelijk had ik mijn tas van me fiets en liep snel (niet rennend, want dat ziet er te Mongolisch uit) naar mijn kluisje om mijn jas te dumpen.
Net toen ik mijn jas in het kluisje stopte ging de laatste bel.
Ik wist dat het geen nut had om nog te proberen om naar de les te gaan, want mijn biologie leraar was daar te streng voor.
Ik liep naar de administratie en ik moest even wachten, na vijf minuten was ze nog aan de telefoon.
Ik was zo beleefd om even te wachten, maar mijn geduld raakte bijna op, net op het moment dat ik er iets van wilde zeggen hing ze op.
Snel liep ik naar het lokaal toe, met het vervloekte te laatbriefje in mijn hand.
Eenmaal aangekomen deed ik voorzichtig de deur open en gaf het briefje.
Even wist ik niet waar ik moest zitten, omdat iedereen ergens anders was gaan zitten.
“Nou kom op, eerst te laat komen en nu sloom lopen doen, jij hoort naast Ditalion te zitten” Zei de leraar een beetje knorrig.
Shit, dacht ik bij mezelf, wie was Ditalion ook alweer?
Gelukkig wees iemand het aan en snel liep ik er naar toe.
“Hey ik ben Ditalion” fluisterde hij.
“Franka” fluisterde ik terug.
“Franka, kom maar even voor het bord en zeg maar wat het begin is van de spijsvertering” zei de leraar wat strenger.
Nu had hij me, dacht ik bij mezelf.
Langzaam liep ik naar het bord en zei dat ik het niet wist.
“Dat komt omdat je niet ziet op te letten, eerst te laat komen dan niet gaan zitten en vervolgens gaan praten, meisje mijn geduld raakt een beetje op.” Terwijl hij dat zei schudde hij ‘nee’ knikkend zijn hoofd.
Ik voelde dat ik zo rood werd als een tomaat en liep snel terug naar mijn plek.
De hele les had ik het idee dat iedereen me aanstaarde, gelukkig was dat niet zo en luisterde ik aandachtend (zover ik niet in slaap viel) naar de uitleg.
De bel ging en ik liep snel het lokaal uit.
Daar stond Annabel al met nog een meisje.
“Hey, dit is Melissa een meisje uit me klas, vind je het goed als ze bij ons komt staan met de pauze?” Vroeg Annabel, ze heeft altijd toestemming van mij nodig.
“Tuurlijk, ik ben Franka”
“Coole naam, wil je een lolly?”Vroeg ze met een big smile terwijl ze me een lolly aanbood.
“Nee dank je.”
Ze leek me wel aardig ook al ziet ze er een beetje eng uit.
Sinds dien stond ze elke dag bij ons in de pauze.
Ditalion leerde ik ook steeds beter kennen en ik vond hem wel aardig dus vroeg ik of hij een keer bij ons wilde komen staan.
Hij zei dat hij dat wel leuk vond en kwam in de pauze bij ons staan.
Zo was de dag van de nieuwe vriendschap ontstaan.