Elize schrijft een gedichtje

Jeetje! Elize! Dat is best erg, zegt Chelsey, dat had ik helemaal niet verwacht van je vader, want je vertelde altijd goede verhalen, en omdat het bij je moeder ook niet zo goed ging zou je nog bij hem gaan wonen!
Ik vind het wel raar dat je niks gezegt heb, maar aan de andere kant begrijp ik het ook wel. Is dat alles?
Vind je dat niet genoeg dan? Vroeg Elize, ik vind het wel genoeg hoor, en ik hoop echt dat jij je mond dicht kan houden...
Ja tuurlijk, als je nu maar weer normaal doet, en niet zo stil, want dar irriteer ik me egt aan.
Ja maar Chelsey, dat gaat niet zo 1,2,3 hup weer vrolijk! kon ik dat maar! Dan was ik allang veeeel vrolijker geweest, het is niet zo, dat als ik het één keer vertel, dat dan alles gelijk weer goed is!
Het zal wel, was Chelsey's antwoord, ik ga naar huis toe, ik zie je morgen!
Tot morgen!