25. tú y yo juntos para siempre

-Gerard Piqué Bernabeu-
Ik kon niet geloven wat ik zag, maar het was waar. Mijn ogen bedrogen me niet al had ik dat nog zo gewenst. Ik zag het meisje liggen waar ik alles voor zou hebben gegeven om haar te redden. Het meisje waar ik zoveel van hield en waar ik later oud mee zou willen worden. Maar wat ik zag was de harde waarheid.. ze was niet meer. Het enige wat ik zag was een gebroken ziel in een plas bloed.

Ik was weer een week terug in Barcelona, mijn wereld lijkt stil te staan maar iedereen om mij heen gaat gewoon door. Ik mis bijna alle trainingen en sommige dagen lig ik alleen nog maar in bed. Het voelde of ik niet meer leefde.

Het is donker, alleen de straatlantaarns geven licht, verder is alles duister. Het grind van het pad knarst onder mijn schoenen. Ik draag haar sjaal, hij ruikt zo lekker.. net of ik haar weer in mijn armen heb. Ik draag mijn schoenen, de schoenen die ik zo lang kwijt was geweest. Ze wilde me ze terug geven, ik vond ze in haar koffer. Wat miste ik haar knuffels.. ze was van mij.. mijn kleine meisje.. Nu was ze weg..

Mijn handen worden vies van de aarde maar dat maakte me niets uit. Ik ga liggen en klem mijn armen om mijn lichaam. Ik lees de woorden op haar steen. Jimena Natalia Parez. Nog nooit had ik zulke pijn gevoeld, mijn tranen leken te snijden over mijn wangen. Ik kan het niet meer aan. Het laatste wat ik hoorde was een harde knal. Geen pijn meer.

~

-Jimena Natalia Parez-
Ik zag een schim, niet als een monster, nee deze schim stelde me gerust. Het kwam steeds dichterbij en ik voelde zijn warmte. Toen ik zijn handen voelde op mijn gezicht wist ik wie het was. Ik keek omlaag en zag twee voetbalschoenen en om zijn nek had hij mijn sjaal. ‘Ben je gekomen voor mij..’ zeg ik zacht en kijk voor het eerst hem in zijn ogen. En zo voelde het ook, ik kreeg hetzelfde gevoel als toen ik voor het eerst in zijn ogen keek. Hij streelde door mijn haar en hield me vast. ‘Je bent zo mooi.’ Zegt hij en lacht naar me. ‘Jij ook.’ Zeg ik zacht. Ik lach naar hem en hij lacht weer terug. ‘Wat heb je mooie schoenen.’ Zeg ik en bekijk ze nog een zorgvuldig. Hij lacht en laat me niet los. Nooit meer liet hij me los.

[Final]