002

Lena Adriana Guardiola

“Leo, kom we moeten echt terug. Ik wil niet.” Zei ik toen Leoni de auto parkeerde voor Camp Nou. “Lena! Zeur niet zo, ze laten ons toch wel binnen.” Zei Leoni geïrriteerd. “Ja maar papa dan! Hij zei dat we niet mochten komen.” Mompelde ik. “Wees toch niet steeds zo bang voor papa zijn reactie. Als Elena of Lily vraagt om mee te gaan doe je dat toch ook?” Zuchtte Leoni en ze stapte uit de auto. Ik volgde haar voorbeeld en ging snel naast haar lopen. “Ja maar die doen zo iets niet. En laat mij lekker naar papa luisteren.” Mompelde ik. Leoni pakte me bij mijn arm vast en trok me mee naar de ingang van Camp Nou. “Dames, jullie mogen er niet in, het is een besloten training.” Zei een van de bewakers. “Dude, wij mogen er wel in.” Zei Leoni arrogant. “Dit gaat niet werken.” Mompelde ik. “Jacob, deze dames mogen er wel in. Dit zijn de Guardiola dochters.” Zei Diego. “Ik zei het toch, we mogen er in.” Zei Leoni arrogant en ze gaf Diego even een knipoog. Daarna trok ze mij mee naar binnen. “Ik zei toch dat we naar binnen kwamen.” Zei Leoni grijnzend. “Ja ja.” Mompelde ik. “Nou moeten we hier heen voor de laatste keuringen.” Hoorde ik papa zeggen. “Leo, papa komt hierheen.” Siste ik en ik keek angstig om me heen. “Kom.” Zei Leoni en ze trok me mee naar een of ander kamertje. Leoni gluurde om het hoekje om te kijken waar papa en de twee nieuwe spelers heen gingen. “Waarom ben ik hier.” Piepte ik. “Omdat ik wil kijken.” Zei Leoni en ze trok me weer mee en we vervolgden onze weg naar het veld. “Oke hier moeten we oppassen, hier zijn papa enzo heen gegaan. De deur zit dicht, maar hij kan altijd open gaan. Dus REN!” zei Leoni en ze begon te rennen. Ik rende snel achter haar aan en pakte haar hand vast. We kwamen uit bij het veld en gingen snel de tribune op. “Oke we gaan weer naar onze verstopplaats.” zei Leoni terwijl ze haar hand lostrok. Ja we verstopten ons vaker hier en we zijn nog nooit betrapt. Maar wat niet is kan nog komen. Ik keek snel om me heen en ging achter Leoni aan. “Serieus, dat jij achttien bent, je lijkt eerder een kleuter zo bang dat je bent.” Zuchtte Leoni en ze ging zitten. “Ja nou, doe gewoon niet zo gemeen jij. Jij sleept me elke keer mee, maar ik wil gewoon niet. Laat mij lekker thuis zitten of gewoon met Elena en Lily afspreken. Dan kan jij mooi met Emma en Kim weg gaan.” Zei ik boos en ik ging zitten. “Misschien doe ik dat de volgende keer wel, dat is een stuk leuker dan met zo’n braaf, schijnheilig kind als jij.” Siste Leoni. De tranen sprongen in mijn ogen, waarom moet Leoni nou altijd zo doen? Ik keek de andere kant op en veegde een traan van mijn wang.”Nou dan ga ik wel.” Zei ik zachtjes zodat mijn stem niet over zou slaan door het huilen. Ik wou net opstaan, maar op dat moment kwamen de jongens het veld op lopen. Fijn, nu zit ik hier met Leoni vast. Langzaam maar zeker stroomden er meer tranen over mijn wangen. Ik wil hier weg!