Eerste schooldag.

Bella was erg zenuwachtig.
"Ademen, rondkijken, friemelen, terugkijken om ze weg te jagen.
Wees kalm en zelfverzekerd..."
Ik nam haar bij haar middel, hield mijn hand voor haar mond en keek diep in haar inmiddels gouden ogen. Ze keek me een beetje beschaamt aan, en toen trok ze die bekende geconcentreerde blik.
'Ik doe vast wat verkeerd,' dacht ze.
Ik schudde mijn hoofd en streelde haar wang.
"Dat doe je niet Bella. Je bent hier zo goed in. Bella, liefste. Je zal nauwelijks opvallen. Ik durf te wedden dat ze het niet eens zien als je al een fout maakt. Je bent zo ongelofelijk mooi dat ze het te druk hebben om iets eigenaardig te merken." Ik kuste haar vol op de mond en ze was meteen afgeleid. Haar handen gingen gretig door mijn haren en ik drukte haar dichter tegen me aan. Onze lippen bewogen enthousiast over elkaar heen en ik overwoog net om een stapje verder te gaan toen ik Emmet aan hoorde komen.
Er glipte een verlangende zucht tussen mijn lippen door terwijl ik ze hongerig langs haar hals liet glijden.
Bella slaakte een licht geïrriteerde zucht. Zij was er duidelijk ook niet blij mee dat we gestoord werden. Wat mij dan weer bijzonder veel plezier deed.
"Laat hem maar denken," fluisterde ik en ik drukte mijn lippen weer op de hare.
Emmet zag ons en kuchte luidruchtig. Bella en ik negeerden hem en zoenden rustig verder. Eigenlijk alles behalve rustig, maar je snapt wat ik bedoel. Emmet kuchte nog een keer en Bella's lippen versnelden.
Ik voelde de vlinders opkomen en snakte naar adem.
"Echt ik vind het rot om de tortelduifjes te storen maar tenzij jullie op je eerste dag te laat willen komen..." Bella zuchtte en liet me onwillig los.
"Oké het is al goed we komen." Ze gaf me nog een snelle zoen.
"Ik vind het verschrikkelijk dat ik me een jaar jonger dan jou moet voordoen," prevelde ik.
"Je overleeft het wel. Ik vind het vooral erg dat er bijna niemand in mijn jaar zit die me kan waarschuwen als..." Ik legde haar weer het zwijgen op.
"Je hebt Emma toch ook niets aangedaan," herinnerde ik haar.
Maar dat was maar één mens. Iemand die ik kende. Al de mensen op school zijn volslagen vreemden... Ze kon niet gewoon praten omdat ik mijn vinger stevig tegen haar lippen gedrukt hield.
"En de mensen op wie we je leeftijd uitgeprobeerd hebben dan?"
Ik haalde nauwelijks adem. En dan nog alleen door mijn mond als het echt nodig was... Ik onderbrak haar mentale betoog met een korte kus.
"Maak je geen zorgen Bella, je zal het prima doen. Alice zou het zien als er iets mis ging," stelde ik haar nog maar eens gerust.
Ze zuchtte en knikte.
"Dat is mijn Bella," zei ik goedkeurend en ik kuste haar een laatste keer op het voorhoofd.

"Weet je zeker dat je geen eigen auto wilt?" vroeg ik haar onderweg naar school.
"Waarom zou ik? We gaan toch overal heen met de jouwe en als ik snelheid wil dan ren ik wel..." zei ze. Best wel praktisch nagedacht, maar het was gewoon leuk. Met een auto rijden was een heel andere ervaring dan gewoon rennen. Maar goed als Bella het onnodig vond was dat haar keuze.
"Rose?"
"Ja Bella?" Rosalie en Bella waren erg goede vriendinnen geworden na een aantal moeilijke gesprekken waar Bella bij noodzaak doorheen had gemoeten.
"Wat is het moeilijkste? Ik bedoel aan je eerste schooldag als vampier?"
"Waarom vraag je dat aan mij?" Vroeg Rosalie nieuwsgierig. Bella had de afgelopen paar dagen aan iedereen dezelfde vraag had gesteld,
Rosalie had ze tot het laatste gehouden omdat ze nog steeds erg naar haar opkeek en zich er een beetje voor schaamde om tegen haar toe te geven dat ze bang was. "Ik heb het aan iedereen al gevraagd. Ik vraag het gewoon omdat ik op alles voorbereid wil zijn." Rosalie dacht na over haar antwoord.
"Bij mij was het moeilijkste-behalve de geur-om niet te reageren op mijn aanbidders. Ik was gewend om door iedereen geliefd te zijn. En om mijn 'fans' alle aandacht te geven die ik ze geven kon zonder echte interesse te tonen."
Bella knikte. "Wel daar zal ik vast geen last van hebben."
"Hoezo?" vroeg Rosalie.
"Naast jou ziet niemand me toch staan?" zei Bella een beetje beschaamd. Ik keek haar vragend aan.
"Wees nou eerlijk. Rosalie is zo'n meisje waardoor ieder meisje een deuk in haar zelfbeeld krijgt alleen maar doordat ze in dezelfde ruimte staat."
Rosalie was gevleid door deze woorden. Zo zeer zelfs dat ze zowaar iets aardigs zei.
"Bella doe niet zo gek. Jij bent een prachtig persoon. Als je niet oppast zal je de jongens nog van je af moeten slaan straks."
"Bedankt Rose," zei Bella. We kwamen al snel op school aan. En ik kreeg een idee.
"Bella?"
"Ja?"
"Als jij nu eens alvast de roosters zou halen. Dan parkeer ik de auto wel. We zien je bij het secretariaat." Bella keek een beetje moeilijk.
"Alice?" vroeg ik.
"Ik zie geen enkel probleem," zei ze vrolijk tegen Bella. En ik zag ook dat mijn plan zou werken.
"Wel? Waar wacht je op? Dan kan je meteen kijken of ze door je mensen-vermomming heen kijken," spoorde ik haar met een speelse knipoog aan.
"Oké dan." Ze stapte uit en liep in de richting van het secretariaat. Terwijl ik parkeerde volgde ik Bella door de gedachten van anderen. Verschillende jongens stoten elkaar aan en wezen op de donkere schone die over het terrein liep.
Wow, wat een schoonheid. Zou ze al bezet zijn?
Vast één van de nieuwe leerlingen. En aan die auto en kleren te zien zitten ze er warmpjes bij. En wat een stuk.
Alsjeblieft zeg dat ze in mijn klas zit alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft.
Ja, Bella viel in de smaak. En ik zag dat ze de gefluisterde gesprekken hoorde want met iedere stap nam haar zelfvertrouwen toe.
'wat een schoonheid hè?'
'Daar wil ik wel eens een EHBO cursus mee doen. Als je snapt wat ik bedoel.'
'Het zou zo jammer zijn als ze al een vriendje heeft.'
'Wat je zegt. Ik zou haar ZO graag mee uit vragen.'
Toen we naar haar toe liepen keek ze heel wat minder blij.
Ik gaf haar een kus op de mond (tot grote teleurstelling van alle aanwezige jongens) en keek haar vragend aan.
"De roosters," fluisterde ze. Ik keek ze snel door.
Bella had nauwelijks les met één van ons en veel te vaak les met één van haar grootste bewonderaars. Een jongen die niet ontmoedigd was door mijn relatie met Bella.
Geniet er nog maar van zolang het kan. Want binnenkort is zij van mij. dacht hij terwijl zijn ogen een gat in mijn rug branden. In zijn hoofd zat hij Bella al te zoenen. Ik gaf haar nog een tedere kus op haar voorhoofd fluisterde nog wat aanmoedigingen en vertrok met pijn in het hart naar mijn eerste les. Haar in de gaten houdend door de ogen van jongens die hun ogen nog steeds niet van haar af konden houden, meisjes die niet zeker wisten of ze haar aardig of arrogant vonden en af en toe als het echt nodig was door die van Timothy Thomson.

Timothy P.O.V.

Ik leunde ontspannen tegen mijn auto aan en keek toe hoe een zilveren volvo het terrein opreed. Ik herkende hem niet dus hij zou wel van die nieuwe leerlingen zijn. Ze hadden dus aardig wat geld.
Er stapte iemand uit. Een erg knap meisje. Lang donker haar, bleke gladde huid een mooi figuur. Dat soort dingen.
Ze keek wat onzeker rond tot haar blik op het secretariaat viel en ze er met snelle tred heenliep.
Ik stootte Jan aan die naast me met zijn vriendin aan het bellen was.
"Wow, dat is geen misser," zei hij bewonderend nadat hij opgehangen had.
Hij bedroog zijn vriendin nooit, maar hij flirtte wel eens voor de gein.
"Die is voor mij," zei ik hem.
Ik zag al voor me hoe ze me zoende.
Mmmmh, dat idee alleen al was leuk. Ik keek hoe haar stappen steeds minder aarzelend werden. Ze liep best wel gracieus.
Onmogelijk te weerstaan. Net als ik.
Ik keek rond, ik was inderdaad niet de enige die haar wel zag zitten. Ongeveer alle jongens op de parkeerplaats gaapten haar aan.
In welk jaar zou ze zitten? Ze leek me niet bepaald een eerstejaars. Tweedejaars minstens. Bingo. Als dat zo was...
Ik had nogal veel lessen waar nog een plek vrij was. De laatste plek om pressies te zijn met een beetje geluk...
Haar familie kwam het terrein nu ook oplopen.
De twee meisjes waren niet onknap maar ze misten allebei iets wat dat eerste meisje zo aantrekkelijk maakte. Een natuurlijke onzekerheid. Die twee waren zich duidelijk blij bewust van hun schoonheid, die eerste liep er niet zo mee te koop. Zij was de hoofdprijs.
Ook omdat de twee jongens die duidelijk de vriendjes van de meisjes waren er uitzagen alsof ze met plezier je nek zouden breken.
De laatst overgebleven jongen was tengerder en duidelijk veel rustiger dan zijn oudere broers. Die laatste jongen met roodbruin haar liep naar het meisje toe dat duidelijk teleurgesteld was door iets.
Hij kuste haar-een duidelijk 'stop maar met dromen jongens ze is bezet' teken. Alsof ik het daarom op zou geven-en keek haar vragend aan ze mompelde iets en gaf hem een stapeltje papieren.
Hij leek ze te vergelijken en deelde ze vervolgens aan zijn familie uit. Waarschijnlijk waren het roosters.
Zo te zien zat ze nogal veel alleen. Ik keek nu al uit naar onze eerste les samen. Want ik ging ervan uit dat het feit dat ze alleen zat te maken had met het feit dat er in die klassen maar één plek was, want familie hielden ze hier zo veel mogelijk samen.
'Tot straks schoonheid,' dacht ik terwijl ze richting mijn eerste lokaal liep.


Hallo. Ik weer. Ik hoop dat jullie het leuk vinden. O en ik las net zo'n mooi verhaal. Ik hoop dat jullie het ook mooi vinden. Het is het eerste verhaal van Aybike zeker lezen ik kan het je echt aanraden. Super en tot de volgende!!!