*9

Ik was nu dus weer alleen in de kamer. Mijn moeder zou over een uurtje terug zijn. Ik lag namelijk in het ziekenhuis van Atlanta en daar woonde ik ook dus het was aardig dichtbij. Ik pakte mijn iphone en toetste het nummer van Jasmine in. 'tuuuut tuuuut met Jasmine' 'Hey met Justin' zei ik zo blij mogelijk. 'Heey wat hoorde ik nou lig je in het ziekenhuis?'. 'Ja dat klopt. Ze zijn erachter gekomen dat ik super slechte longen heb'. Het bleef even stil. 'Wat erg en wanneer mag je het ziekenhuis weer uit?'. 'Dat weten ze nog niet dat ligt eraan hoe het veder met me gaat maar ik wilde dus even zeggen dat ik morgen dan dus niet kan komen...'. 'Ja dat begrijp ik' zei Jasmine. 'Je hoorde de teleurstelling in haar stem en dat deed me pijn. 'Kan ik niet een keertje langskomen op ziekenbezoek?' 'Ik mag volgens mij elke dag wel eventjes met iemand praten van buitenaf. Mijn moeder mag ik de hele tijd zien maar vrienden niet. Maar dan maak ik gewoon een dag voor je vrij dat jij even mag komen schat' zei ik. 'Fijn dan hoor ik dat wel van je'. 'Ik moet ophangen anders duurt het te lang en ik mag niet teveel inspanning hebben ofzo'. 'Doei doei ik hou van je' zei ze. 'Doei doei hou ook van jouw' en ik drukte op het rode knopje. Ik legde mijn iphone op kastje naast mijn bed met een brok in mijn keel.

Op een geven moment kwam mijn moeder terug. 'Hey lieverd hier ben ik weer'. Ze had een grote tas bij haar met genoeg spullen voor een week en dat zetten me aan het denken. Volgens mij moet ik hier nog wel eventjes blijven anders dan had ze niet zo'n grote tas meegenomen. 'Heey mama? kan je me vertellen wat er precies is gebeurt bij opa en oma?' vroeg ik. Ik wilde het nu eigenlijk wel eventjes weten. 'Ja natuurlijk. Je zat op de bak en Chaz en Ryan belde aan want die zouden ook komen. Je sprong op van de bank en toen kreeg je een ademhalingaanval'. 'Oke' zei ik. 'Ik kreeg dat ook een keertje een beetje toen ik bovenaan de trap stond alleen toen ging het heel erg snel weer over'. 'Waarom heb je dat nooit tegen me gezegd?' zei mijn moeder geschrokken. 'Ik dacht dat het wel weer over ging' zei ik. 'Het maakt niet uit. Je longen zijn sowieso slecht en het had niet veranderd als je het eerder had gezegd.