24. No more pain.

Hij grijpt me hard bij mij pols, zo hard dat het gewoon zeer deed. ‘Jij hebt zijn schoenen hè.’ ‘Welke schoenen? Waar heb je het over?’ loog ik en probeerde mezelf los te krijgen uit zijn greep. ‘Laat me los alsjeblieft.’ Maar hij reageerde niet. ‘Ik denk niet dat hij het leuk vindt als hij erachter komt.’ Ik kreeg een misselijk makend gevoel in mijn buik en had de neiging om super hard te gaan schreeuwen. ‘Ik weet het goed gemaakt.’ Hij kneep nog harder in mijn pols en dwong me hem aan te kijken. ‘Jij doet wat ik zeg en houd je bek tegen Gerard en ik doe dat ook.’ Ik had bijna het gevoel dat ik in huilen uit kon barsten maar ik verzette me er hevig tegen. ‘Begrepen?!’ ‘Ja..’ zei ik zacht met een bibberig stemmetje. Hij drukte zijn lippen op de mijne en uit angst zoende ik terug. ‘Je snapt het.’ Zegt hij uiteindelijk en staat op. Hij pakt mijn arm en trekt me mee. Als we bij onze kamers zijn laat hij los. ‘En je houd je bek.’ Toen ik weer naast Gerard lag huilde ik bijna de hele nacht geluidloos. Ik voelde zijn hand op mijn schouder en plotseling knipte hij het licht aan. ‘Wat is er ?’ zegt hij geschrokken en gaat rechtop zitten. Ik veeg snel mijn tranen weg. ‘Gewoon.. een nachtmerrie gehad..’ Ik wilde zo graag weg van hier, ik was zo misselijk. De kamer draaide en mijn hoofd bonkte. Ik sta snel op en ren naar de badkamer. Ik was net op tijd anders had alles onder gezeten.. Ik spoel mijn mond met water en Gerard staat bij de deur opening. ‘Gaat het een beetje..’ hij geeft me een knuffel. Ik huilde, ik was weer net zo bang als vroeger, alle herinneringen kwamen weer naar boven en ik moest weer overgeven.
Ik word wakker met een zure smaak in mijn mond, mijn haar hangt met vette sliertjes langs mijn gezicht en mijn rug is helemaal bezweet. Gerard was weg, paniekerig zoek ik de kamer af op zoek naar een aanwijzing. Ik vind een briefje op het nachtkastje. ‘We zijn even ontbijten buiten de deur, Bojan is op zijn kamer.’ Er werd geklopt op de deur, gelukkig, Gerard is weer terug. Ik loop naar de deur en draai hem van het slot. Twee ijskoude handen duwen me naar binnen en als ik wil gillen houd hij zijn hand voor mijn mond. ‘Shht, houd je bek.’ Tranen stromen langs mijn wangen, ik probeer mezelf los te krijgen maar het lukt niet. Hij trekt zo hard aan mijn shirt dat het scheurt. ‘Als je ook maar één geluid maakt maak ik je af.’ Hij duwt me hard tegen de muur en ik grijp met mijn handen naar mijn hoofd, het bloedde. Ik voelde mijn benen zwak worden. Hij ontdoet me van mijn kleding en het leek net of ik een film voor de honderdste keer opnieuw keek. Het bloed loopt in straaltjes over mijn wang en vermengde zich met mijn tranen. Hij veegt met zijn hand over mijn wang en zoent me. Toen hij in me kwam brak er iets in me. Alsof alle liefde die ik nog in me had nu echt stuk was geslagen. Zonder enige emotie in mijn gezicht blijf ik proberen mezelf los te krijgen. ‘Werk godver mee.’ Zegt hij boos en geeft me een klap in mijn gezicht. Ik gaf hem een trap in zijn maag en hij kermde van de pijn. Maar een gedachten gonsde door mijn hoofd: Ik moet hier weg. Hij herstelde zich en blokkeerde de deur. ‘Denk maar niet dat je weg kan komen.’ Snel draaide ik me om en ren de glazen schuifdeuren. Ik sta op het balkon en kijk of ik op één of andere manier beneden kan komen.. maar we sliepen op de 12e verdieping.. Ik hield me vast aan het ijzeren hekje voor de rand van het balkon en sloeg mijn ene been over het hekje, daarna de andere. Ik keek achter me en zag Bojan aan komen lopen. Met tranen in mijn ogen laat ik mezelf los. Geen pijn meer.