17. Leah, I hate you...

17.

Ik doe de deur langzaam open. Leah springt op me af en geeft me knuffel. ‘Heei Leah, ik had je al gemist’ zei ik vrolijk. Ze grijnst naar me. ‘Gered door de bel’ fluister ik opgelucht. Leah kijkt me raar aan. Blijkbaar had ze het gehoord. Ik haal mijn schouders op en we lopen verder. Plotseling stopt ze opeens voor de deur. ‘Wat vind je eigenlijk van mijn broertje’ vraagt ze ondeugend. Ik wordt helemaal en begin te stotteren. ‘Euhh.. weet ik veel’ antwoordt ik afwijkend. Hier heb ik dus geen zin in. ‘Zullen we verder gaan’ vraag ik dan maar snel en wil verder lopen. Maar Leah houdt me tegen. ‘Je vind hem leuk hé?’ vraagt ze grijnzend. ‘Een beetje’ geef ik zuchtend toe. Het leek er niet echt op dat ze het ging opgeven. ‘Hoe leuk precies?’ vraagt ze dan. ‘Euhh..best wel heel erg leuk’ zeg ik stotterend. Ik was even vergeten dat het helemaal stil was geworden in de kamer, maar nu barst het gelach los. Ze hadden toch niet gehoord wat ik zei. Nee, dat kan niet. ‘Maar ik wil niets met hem ofzo, ik ben hier niet naartoe gekomen voor de jongens. Alleen om een nieuw leven op te bouwen’ zeg ik tegen Leah. Ze trekt één wenkbrauw op. ‘En bij dat nieuwe leven past geen jongen volgens jou?’ vraagt ze schijnheilig. ‘Nee’ antwoordt ik beslist. ‘Ik denk van wel’ zegt ze grijnzend. Ik zucht diep. ‘Leah, je bent hopeloos, zullen we maar naar binnengaan’ zeg ik sacherijnig. ‘okee’ zegt ze lachend. Ik loop naar binnen en bid in mijn hoofd stiekem tot God dat ze ons gesprek niet gehoord hebben. Ik kijk naar hun gezichten en zie allerlei grijnzende blikken geheimzinnig naar mij kijken. ‘Ja dus’ antwoordt ik op de vraag in mijn hoofd. Nu kijken ze me allemaal raar aan. Ik haal mijn schouders op. ‘Ik ga naar boven oke. Ik moet nog wat mails versturen naar mijn vriendinnen’ zeg ik. Eigenlijk ben ik helemaal niet boos op Leah. Ik moet nu gewoon mijn gedachten op orde krijgen. Ik loop naar boven en ga op mijn bed zitten. Wel of geen Seth. Ik pak een nep bloem uit de vensterbank en ga blaadjes afscheuren. Wel of niet. Wel of niet. Hoe cliché eigenlijk. Misschien moet ik het maar gewoon een kans geven. Ik zucht diep. Ik weet het niet. Hierheen verhuizen heeft tot nog toe alleen nog maar meer problemen gegeven. Naja, 1 eigenlijk, Seth. Al weet ik niet of je dat wel een probleem kan noemen. Waarschijnlijk vindt hij me niet eens leuk. Ik schrik op uit mijn gedachten als iemand zachtjes op de deur klopt.