108. Kennismaking met Ruben.

“ Oké.” Zei Irina na een tijdje “ Jullie kunnen beginnen met jullie opwarming.” Ik knikte en maakte aanstalten om te beginnen met een paar keer rond de immense turnzaal te lopen om mijn spieren op te warmen. “ Friedolien, ik ga de cd’s gaan halen om Maaike haar routines op te oefenen, ik zal ze dan aan jou geven.” Zei ze nog. Ik zag Friedolien knikken en begon toen te lopen. Als ik een paar stappen verder was zag ik in mijn ooghoek hoe Ruben dichter naar me kwam en uiteindelijk naast me liep. “ Hallo.” Zei hij nogmaals en hij lachte zijn hagelwitte tanden bloot. “ Hey.” Zei ik wat verlegen. “ Je coach schept graag over jullie op, is het niet?” zei Ruben. Ik stond versteld van hoe goed hij Duits kon praten. Het was net alsof hij gewoon een Duitser was. “ Euhm, ja. Dat is nu eenmaal Irina. Ze wilt altijd de grootste en de beste zijn.” zei ik tussen het diepe ademhalen door. Ruben knikte : “ Dat is eigenlijk zo slecht nog niet. Zo krijgt ze de beste gymnasten.” Hij keek me diep in de ogen aan. Ik lachte wat onwennig : “ Eigenlijk heb je wel gelijk.” Ook nu moest Ruben lachen. “ Ik denk dat Irina niet mag klagen met zo’n gymnast als jij.” Hij knipoogde naar me. ik voelde gewoon dat ik aan het blozen was. De grijns op zijn gezicht verraadde dat hij het leuk vond. “ We gaan nog goed met elkaar kunnen opschieten.” Zei hij terwijl we stopten met lopen. Ik knikte. “ Ik hoop het ook.” Zei ik.

Ondertussen waren Ruben en ik naar de rekstok gelopen om te beginnen aan onze balletoefeningen en lenigheids oefeningen. Friedolien zat ondertussen met de muziek te klooien die ik straks zou moeten gebruiken. Ik legde mijn been op de rekstok en begon door mijn andere knie te buigen om mijn spieren wat uit te rekken in mijn been.

Na de opwarming kon ik eindelijk beginnen aan mijn routines die ik moest maken voor de Olympische Spelen. Ik nam een paar knotsen begon mijn polsen wat los te maken door er mee te zwaaien en wat oefeningen te doen. Ruben stond ondertussen op de mat naast mij met een hoepel. Het was me al opgevallen dat Ruben me probeerde te imponeren. Ik wist niet zo goed wat zijn bedoeling was. Ik zat hem aan te staren en toen hij het zag, trok hij een scheef glimlachje en begon hij uit het niets een routine met zijn hoepel te dansen.

Toen hij bezig was had hij 2 fouten gemaakt. Voor de rest was hij wel goed. Om de één of andere reden begon ik hem meer te mogen en vergat ik het onwennige gevoel die ik had toen hij naar me keek. Het was niet dat ik een zwak voor hem kreeg. Nee, daarvoor zag ik Bill veel te graag. Maar zoals ik al had gezegd, hij mocht er wel zijn. Ik stond nog steeds versteld van hoe lenig hij eigenlijk wel niet was. Ik had nog geen 1 jongen zo lenig weten zijn. Hij zal ook wel hard geoefend hebben om tot dit te bekomen. Als hij in zijn eindpositie zat stak ik even mijn knotsen onder mijn arm en klapte. “ Mooi.” Zei ik oprecht. Ruben grijnsde terug. “ Dank u.” zei hij. Ik glimlachte even naar hem en keerde me toen terug naar Friedolien. Op dat moment kwam Irina ook terug binnen. “ Ja, Maaike.” Zei ze met een strenge blik op haar gezicht. “ We gaan eens beginnen aan je routines,hé.” “ Ja coach.” Zei ik en ik wandelde naar haar toe. “ Ik heb al een paar ideeën hoe je kan starten en een paar factoren die er zeker moeten inzitten. Ze zijn moeilijk, maar dat moet ook. Zeker als je wilt winnen.” Irina praatte maar door terwijl ik aandachtig luisterde. Friedolien zat nog steeds met de cd en de radio te spelen en Ruben deed oefeningen met de hoepel. Nadat Irina had uitgelegd aan wat ik zeker moest werken en wat er allemaal in de routine moest kon ik eindelijk aan de training beginnen.