Thirst

Lief dagboek,


Ik wordt gek hier. Pap en mam zijn allebei weg. Goddank want ik weet niet hoe lang ik het nog zonder bloed ga volhouden. Mijn hele lichaam schreeuwt naar me, dwingt me mijn zelfbeheersing te laten gaan en de eerste de beste persoon helemaal leeg te zuigen. Ik heb echt geen idee hoe lang ik dit nog vol kan houden.
Mira, mijn kleine zusje kwam een paar minuten geleden mijn kamer binnen om te vragen of ik een spelletje met haar wilde doen. Ik reageerde toen zo bot dat ze met een pruillipje en tranen in haar ogen mijn kamer weer uit rende. Daarover voelde ik me zo schuldig, nog steeds trouwens. Maar naar haar toe gaan en haar troosten is ook geen optie. Als ik nu iemand aanraak weet ik niet hoe ik zal reageren en wat daarvan de gevolgen zullen zijn.
Wat als het me echt niet meer lukt me te beheersen? Als ik gek wordt of wild of… ik weet gewoon niet wat ik moet verwachten. Alles is zo anders dan in de boeken, verhalen en films die ik heb gelezen en gezien. Wacht, dat is het, de verhalen... Dat ik daar niet eerder aan heb gedacht! Het kan werken... Maar ik moet nu echt gaan.

Liefs Luna