65

Jessica

'Oh my gosh. Mijn hoofd doet zo'n pijn.' Jammerde Sadie. Ze liet zich op de bank vallen en legde haar hand op haar voorhoofd. Ik ging naast haar zitten en staarde naar de tv die uit stond. 'Je BlackBerry geeft licht.' Zei Sadie. Inderdaad. Mijn BlackBerry knipperde. Ik ontgrendelde hem en zag dat het sms'je was. Verbaasd keek ik naar het sms'je. Het was van Justin. Ik moet van mijn moeder met je praten. Kan dat? 'Wat is er?' Vroeg Sadie en ze keek over mijn schouder naar mijn telefoon. 'Zomaar!' Riep Sadie. Ik keek haar vragend aan. 'Hij wilt nu wel met je praten.' Zei Sadie. 'Hij wilt denk ik niet, maar het moet van Pattie.' Zei ik. 'Maar alsnog. Ga met hem praten. Anders komt het nooit goed.' Ik knikte en drukte op "beantwoorden". Ja dat kan. Hoe laat en waar? Ik drukte op "verzenden" en wachtte af. 'Als er iets gebeurt dan sms je me en kom ik naar je toe.' Zei Sadie. Ik knikte en speelde een beetje met mijn mobiel. Ik was zenuwachtig. Zou hij me laten uitpraten? Zou hij naar mij luisteren? Zou hij boos worden? Zou hij mij kunnen vergeven? Zou alles weer goed komen? Mijn mobiel trilde waardoor ik uit mijn gedachtes werd gehaald. Nu bij jou? Ik ben namelijk in de buurt. 'Oeh! Wat zegt hij?' Vroeg Sadie en keek naar het beeldscherm. 'Ja. Zeg ja.' Zei ze. 'Maar ik zie er niet uit!' Riep ik. 'So what? Je hebt met hem in hetzelfde bed gelegen. Dit maakt niet meer uit!' Zei Sadie. Ik sms'te terug dat het goed was. 'Ik ga naar boven toe.' Zei Sadie en liep de gang op. Ik wou nog roepen dat ze moest blijven, maar ik ahd er de kracht niet meer voor. Op een of andere manier was ik heel slap geworden en bang. De bel ging. Dat moest vast Justin zijn. Ik stond op en liep langzaam naar de voordeur. Ik deed de deur open en zag Justin met een serieus gezicht mij aankijken. 'Mag ik binnen komen?' Vroeg hij zonder enige emotie in zijn stem. Ik stapte opzij en Justin kwam naar binnen gelopen. Hij liep voorop naar de woonkamer en ging op de bank zitten. Ik nam plaats op de andere bank. 'Jess...' begon hij 'ik wil totaal niet met je praten. Maar anders zou mijn moeder dat doen, en dat wil ik al helemaal niet.' Ik knikte. Er viel een korte stilte. 'Ik hield van je. Ik hou nog steeds van je.' Zei hij zacht. Een steek schoot door mijn lichaam. Het liefst sprong ik in zijn armen en kuste ik hem. 'Ik dacht ook dat je van mij hield.' Zei hij. 'Ik hield van je. Ik bedoel, ik hou van je.' Zei ik. 'Waarom zoende je iemand anders?' Vroeg hij. 'Hij zoende mij!' 'Doe rustig, Jess. Ik wil op een normale manier tegen je praten.' Zei Justin kalm. Nu moest ik normaal doen, maar twee weken geleden mocht jij wel tegen mij schreeuwen. Ik keek Justin chagrijnig aan. 'Wat?' Vroeg hij. 'Niks.' Mompelde ik. 'Hou je echt van mij?' Vroeg Justin na een korte stilte. 'Ik heb van niemand zo erg gehouden als van jou.'

kudo's <3 ?