14. Good morning...

14.

Geschrokken doe ik vlug mijn ogen open. Voelde ik nou echt vloeistof? Ik gaap en rek me helemaal uit. Wat er best indrukwekkend uit zou moeten zien. Langzaam doe ik mijn ogen open en kijk scherp om mij heen. Ik zie helemaal niemand in de kamer. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes terwijl het water nog steeds van mijn gezicht afdrupt. ‘Wie deed dat??!!’ grom ik sacherijnig. Ik hoor gegrinnik en vier paar voeten die de trap afstormen. Ik zucht, ik ben te moe om achter ze aan te gaan. Ik pak ze later wel terug. Dan valt mijn blik op mijn pyjama. Verrast, schieten mijn wenkbrauwen omhoog. Ik kan me niet herinneren dat ik me heb omgekleed nadat ik boos in bed was gekropen. Jason zal me wel hebben omgekleed. Hij zal zich daar wel ongemakkelijk bij gevoeld hebben. Ik grinnik zachtjes en sta op. Ik besluit om gewoon te doen alsof er niets gebeurd is gisteravond. Dat lijkt me het beste. Langzaam loop ik naar mijn kast. Ik doe hem open en kijk gelijk naar de bovenste plank. Ik pak een leuk setje uit de kast. Het is nu zaterdag. ‘Op zaterdag mag je leuke dingen aan trekken, Sophie’ zei mijn moeder altijd. Ik krijg een ondeugende grijns op mijn gezicht. Is kijken wat de jongens hier van maken, denk ik stiekem. Ik pak een mega kort rokje en een kort topje met een grote decolleté. Als laatste pak ik een paar slippers uit de kast met bijpassende kleuren. Zo kan ik ook indruk maken op… . ‘Nee Sophie’ fluister ik mezelf straffend toe. ‘Je wilt hem niet’. Toch krijg ik Seth maar niet uit mijn kop. Hij had zulke mooie, bruine ogen. Ik zucht diep, het komt vast wel goed. Maandag ga ik naar school en dan zie ik hem toch wel minder. Tenzij ik bij hem in de klas zit natuurlijk. Maar dat zal wel niet. Ik pak nog wat armbanden en loop zachtjes op mijn tenen naar beneden.