001

Lena Adriana Guardiola

“Leoni, Lena. Hier komen!” Hoorde ik papa vanaf beneden roepen. Ik legde snel mijn boeken aan de kant en rende de trap af. “Wat is er?” vroeg ik en ik keek hem met een glimlach aan. “Even wachten op Leoni, dan hoef ik het niet twee keer te vertellen.” Zei Papa. Ik zuchtte diep en liep toen naar het aanrecht. “Ook wat drinken?” vroeg ik terwijl ik een glas onder de kraan hield. “Nee ik moet zo weg. Maar toch bedankt lieverd.” Zei papa en zuchtte daarna een keer. “Leoni, nu komen! Ik moet zo weg!” riep hij naar boven. Er viel wat neer boven en een paar seconden later werd er gestampt op de trap. “Ik ben er al, zeur.” Zei Leoni en ze zette haar armen in haar zij. Ik keek Leoni verbaasd aan, serieus dat ze zo’n toon tegen papa durft te hebben! “Het duurt lang!” Zei Leoni en ze tikte met haar voet op de grond. “Ik ga naar het vliegveld, ik moet Cesc Fabregas en Sergio Ramos ophalen.” Zei Papa. “Dat was hét? Was dat nou zo moeilijk om even in een smsje te sturen ofzo?” Vroeg Leoni geïrriteerd. “Misschien moet je eens een keer wachten met je mond opentrekken. Ik was nog helemaal niet uitgepraat. En wat ik dus nog wou zeggen; daarna gaan we trainen en het is een besloten training. Jullie komen dus niet naar Camp Nou, zoals gewoonlijk.” Zei papa en hij keek voornamelijk Leoni aan. “Oke oke, niet komen. Best.” Riep Leonie terwijl ze de trap alweer opliep. “Tot vanavond lieverd.” Zei papa en hij drukte een kus op mijn wang. “Tot vanavond.” Mompelde ik en ik liep naar de woonkamer. Ik snap niet dat Leoni altijd zo, brutaal is. Oke, ik kan af en toe ook wel brutaal zijn, maar niet tegen papa. Eigenlijk ben ik alleen brutaal als ik wat drank op heb, maar dat gebeurd zelden. Alleen als ik met Leoni uit ga drink ik. En zo zie je maar weer, Leoni heeft gewoon een slechte invloed op me. “Leen! Schiet eens op.” Zei Leoni en ze stond bij de voordeur. “Wat gaan we doen dan?” Vroeg ik verbaasd. “We gaan naar Camp Nou.” Zei Leoni met een grijns. “Maar papa..” begon ik maar Leoni onderbrak me. “Ja ik weet wat papa zei en nee daar luisteren we niet naar. Kom.” Zei ze en ze liep naar me toe en trok me mee. “Ja ja, ik kom al. Mag ik wel even andere kleren aan doen?” vroeg ik en Leoni keek naar mijn kleren. “Ja, we doen je een rokje aan, net zo een als ik aan heb.” Zei ze en ze duwde me naar boven. “Als ik er maar wel een legging onder aan mag, anders is het te bloot.” Zei ik snel. Ik hoop dat ze naar me luistert…

Cesc Fabregas

Ik pakte mijn koffer en keek om me heen, op zoek naar Sergio. Hij zou hier ook om deze tijd zijn en Pep zou ons dan direct mee nemen naar Camp Nou voor nog wat keuringen en natuurlijk: de training. Maar ja, eerst maar eens Sergio vinden, en daarna samen opzoek naar Pep. Ineens zag ik hem staan. Hij keek nogal onwennig om zich heen. Volgens mij vindt hij het maar niks. Ik liep naar hem toen en legde mijn hand op zijn schouder. Hij draaide zich om en keek me een beetje benauwd aan, maar toen hij zag dat ik het was grijnsde hij. “Ah daar ben je.” Zuchtte hij opgelucht en we gaven elkaar een ‘knuffel’. “Inderdaad, here I am. Zullen we nu maar opzoek gaan naar Pep? Ik heb wel zin om richting Camp Nou te gaan.” Zei ik met een grijns. “Ach ja, we hebben geen keus. Het zal er toch eens van moeten komen.” Mompelde Sergio. “Ach kop op, het komt vast wel goed. Ooit.” Zei ik met een grijns. “We zullen het zien.” Zei Sergio en hij pakte zijn spullen. We liepen naar de uitgang, op naar een nieuwe toekomst!