* 7 *

‘Sorry, een oude vriend’ zei ze verontschuldigend tegen ons.
‘Komop gaan we nu want we hebben nog een hoop te doen’ zei ze en haakte haar arm in de mijne en trok me mee. Ik keek nog even achterom en zag alle jongens hun duimen opsteken. Ik liep met haar mee naar buiten, daar stond een machtige Range Rover Sports.
‘Wauw, die is echt geweldig’ zei ik dan met grote ogen.
‘Ach zo speciaal is hij niet, maar ik vond gewoon dat ik niet veel moest opvallen’ zei ze dan schouderophalend. Ik stapte in aan de passagierskant, zelfs de ramen waren geblindeerd. Ze startte de auto en we reden weg, ik zag zelfs nog de jongens kwijlend naar de auto kijken.
‘En bevalt de auto je?’ vroeg ze lachend terwijl ik over het leer begon te wrijven.
‘Jaa’ antwoordde ik lachend terug.
‘Sorry dat ik er niet was, hé’ zei ik verontschuldigend.
‘Ach is niet erg’ en ze wuifde het weg.
‘Nog bedankt hé’ zei ik dan maar. Ze fronsde haar wenkbrauwen even tot ze het plots begreep.
‘Owh dat, nee das het minste wat ik kon doen’ zei ze dan en keek me glimlachend aan.
‘Die vrienden van je, wat hadden die plots?’ vroeg ze dan. Dat ze dat nog moet vragen zeg!
‘Dat lag aan jou’ zei ik dan met kleine blosjes op mijn wangen.
‘Zo schattig’ mompelde ze licht en ik zag dat ze ook moest blozen. Ze is echt geweldig, net een droom.
‘Waar gaan we naartoe eigenlijk?’ vroeg ik dan, want ik weet niet wat we eigenlijk gingen doen.
‘Wel, ik moet eerst naar Forks, iets ophalen voor men pa, en dan naar Seattle, voor die motoronderdelen enzo en dan nog een paar dingen maar dat is dan allemaal in Seattle’ legde ze uit. Na dat ze het gezegd had kwam er een ongemakkelijke stilte.
‘Je vrienden zijn wel grappig’ zei ze plots grinnikend. Ik moest erdoor lachen en vroeg toen.
‘Meen je dat nu serieus?’
‘Ja echt wel, de mijne hebben een aparte humor dus’ zei ze dan als antwoord.
‘Hoe zijn jouw vrienden eigenlijk?’ vroeg ik dan nieuwsgierig. Ze moest blijkbaar even nadenken.
‘Ze zijn een beetje raar maar als je ze goed kent zijn ze echt awesome’ zei ze enthousiast maar blijkbaar had ik een gevoelige snaar geraakt.
‘Is er iets?’ vroeg ik bezorgd. Ze haalde haar schouders op en zei.
‘Ik mis ze gewoon, ze waren echt de beste en nu moet ik weer helemaal hernieuw beginnen. Door dat verdomde ding’ en ze nam het stuur steviger vast, haar knokkels kwamen spierwit door de kracht die ze gebruikte. Ze ademde even diep in en uit en haar handen ontspanden zich.
‘Maar dat moeten we nu achterlaten’ zei ze dan zuchtend. Ik vond het erg om haar zo ongelukkig te zien. Er was plots een liedje op de radio en ze zette het volume luider. Ze kreeg weer een glimlach op haar gezicht en begon te grinniken. Ik keek haar vragend aan en ze zei.
‘Een goede vriend van me zong dit eens voor me’ Het liedje was Boyfriend van Lou Bega. Ze begon zachtjes mee te zingen en ik hoorde dat ze prachtig kon zingen. Toen het liedje ten einde was applaudisseerde ik lachend, ze lachte ook en zo reden we door naar Forks.