* 6 *

Ze ging me komen ophalen! Plots ging men mobiel af. Het was een onbekend nummer, ik nam maar op.
‘Halloo?’
‘Ja heej Jake, het is Jennifer..’ zei ze aan de andere kant van de lijn.
‘Sta je daar al ofzo?’ vroeg ik nerveus.
‘Ja maar je blijkt er niet te zijn… waar ben je nu? Anders kom ik je daar halen’ zei ze verder. Ik probeerde de jongens van me af te schudden want ze waren vééls te nieuwschierig.
‘Ja is goed’ zei ik dan maar.
‘Oké zeg maar’ zei ze en ik begreep meteen wat ze bedoelde.
‘Uley’ zei ik, ik hoop dat het juist is.
‘Oké ik heb het zie je zo!’ zei ze enthousiast en hing vervolgens op. Ik stak men gsm terug in men broekzak. Toen ik opkeek zag ik alle jongens vragend naar me kijken.
‘Een meisje?’ vroeg Embry verbaast. Ik knikte en keek ze vaag aan.
‘Hoe ziet ze eruit?? Is ze hot??’ vroeg Paul meteen. Heeft hij nog niet genoeg met mijn zus ofzo?? Ik begon lichtjes te grommen. Hij keek me uitdagend aan. Ik liep naar hem toe en begon met hem wat te stoeien en te lachen na een tijdje kwamen Quil en Embry ook er nog bij. Het werd echt lachen totdat er op de deur geklopt werd. We keken allemaal op en ik zag dat de monden van de jongens openvielen toen ze daar nonchalant in de deuropening stond. Emily kwam net uit de keuken en zette een schaal muffins op tafel. Ze keek verwonderd naar Jennifer die in de deuropening stond. Ze liep naar haar toe en gaf haar een hand.
‘Haaj ik ben Emily, je bent hier voor Jake is het niet?’ vroeg Emily.
‘Heey ik ben Jennifer, aangenaam en ja ik ben hier voor Jacob’ zei ze glimlachend en beantwoorde het gebaar. Emily wenkte haar dat naar binnen mocht komen. Ze liep naar binnen. Ik zag dat de jongens nog bijna zouden beginnen kwijlen. Ik stond op en liep naar haar toe. Ze glimlachte en ik gaf haar een knuffel, ze knuffelde me terug. Toen ze me losliet vroeg ze.
‘En? Ben je niet bang?’ en keek me uitdagend aan.
‘Tuurlijk, waarom zou ik dat moeten zijn?’ vroeg ik niet-begrijpend.
‘Gewoon, zul je nog wel zien’ zei ze terwijl ze op haar lip beet en begon te giechelen. Ze keek langs me heen en zag de bijna-kwijlende jongens.
‘Euh Jennifer dit zijn mijn vrienden, Embry Quil Jared Paul en Seth’ zei ik. Seth kwam als eerste uit zijn trance en liep naar haar toe.
‘Heej ik ben Seth Clearwater’ zei hij en nam haar hand vast en schudde hem. ‘Jennifer’ zei ze toen glimlachend tegen hem. Ik dacht even dat hij ging beginnen kwijlen, samen met de andere. Ik hoorde een telefoon rinkelen.
‘Oh sorry euhm jah’ zei ze en nam haar gsm uit haar tas.
‘Hallo?’…’Euhm je belt niet erg gelegen’…’Wat? Dat meen je niet?!’…’Ik kan dat…dat ding niet onder ogen zien’… ‘Het heeft mijn broer en moeder..’…’Damon kan dit gesprek later?’…’Oké dankje, en doe de groeten aan de rest’…’Oké byeee’ eindigde ze het gesprek. Wie is die Damon gast?, dacht ik jaloers.