* 3 *

Wat ze er uit haalde was niet te geloven. Ze haalde haar cheque-boekje eruit. Hij was versierd met diamantjes en had een zwart met rode kleur. Ze ging tegenover me zitten en schreef iets op een cheque. Ze scheurde het briefje af en gaf het aan me. Ik keek naar het bedrag 42.000 $?!
‘Nee, nee dit kan ik niet aannemen’ zei ik en schoof het blaadje terug naar der.
‘Jawel neem het, ik heb je motor aan prak gereden en je bent verwond, neem het’ zei ze en schoof het terug naar me. Het ging zo door tot ze opeens diep zuchtte.
‘Dit gaat niet werken’ zei ze.
‘Oké wat dacht je hiervan’ begon ze ‘wil je je motor zelf bouwen?’ vroeg ze. Ik knikte.
‘Oké ik heb iets beters jij mag je motor maken als ik alles mag betalen wat jij wilt, goed?’ zei ze.
‘Nee, ik wil je niet leeg plunderen’ zei ik terug.
‘Alsjeblieft neem dat van me aan anders voel ik me zo schuldig’ zei ze smekend. Ik keek haar even aan.
‘Oké dan’ zei ik dan maar. Ze glunderde terug.
‘Das dan geregeld. Ohw en btw ik heet Jennifer’ zei ze glimlachend.
‘Oké, Jacob’ zei ik.
‘Je hebt nu geen vervoer meer hé?’ vroeg ze.
‘Nee niet echt’ zei ik en schudde mijn hoofd.
‘Oké daar kijken we straks wel voor. Wil je iets drinken?’ vroeg ze dan maar.
‘Cola’ zei ik. Ze liep richting de keuken en haalde uit een koelkast met 2 deuren 2 blikken cola. Ze gaf er een aan mij en kwam naast me zitten.
‘Ben je nieuw hier? Ik heb je hier nog nooit gezien?’ vroeg ik dan maar om de stilte te verbreken en nam een slok.
‘Ja we zijn hier 5 dagen geleden komen wonen’ zei ze en nam ook een slok.
‘Vanwaar kom je?’ vroeg ik.
‘Ik ben geboren in Los Angeles, we zijn 7 maanden geleden verhuist naar Mystic Falls en nu zijn we hier’ zei ze glunderend.
‘Oké maar hoe gaan we dan voor die motor kijken?’ vroeg ik onzeker.
‘Kan je morgen?’ vroeg ze.
‘Ja ik denk het wel’ zei ik nadenkend. Ik moet maar morgenavond wachtlopen dus dat is perfect.
‘Oké dan kom ik je morgen ophalen, goed?’ vroeg ze.
‘Ja maar je weet me niet wonen’ zei ik.
‘Zeg eens je achternaam?’ vroeg ze.
‘Black?’ wat bedoeld ze hier nu mee.
‘Oké ik ga je wel vinden’ zei ze nadenkend. Ik fronsde, hoe gaat ze dat doen?
‘Maargoed je hebt vervoer nodig, niet?’ vroeg ze. Ik knikte ter bevestiging. Ze stond op en zette haar blik op tafel.
‘Kom ik zal je wel iets geven’ zei ze en liep naar een deur. Ik zette mijn blik ook op de tafel en volgde haar maar. We kwamen in een halletje en er was een lift voor ons. Ze drukte op het knopje en de deur ging open. We stapten in ze er waren drie knopjes; 0, -1 en -2. Ze drukte op -1. De liftdeur sloot en we gingen naar beneden. De lift maakte een ping geluid en de liftdeur ging open. En wat ik daar zag was de hemel…