Laatste regelingen.

Zoals te verwachten viel schrok Bella in eerst instantie, maar al snel begon ze zichzelf beter te bekijken, ze taste haar gezicht af en keek onzeker naar mij.
"Maak je maar geen zorgen," stelde ik haar gerust.
"Je ogen zullen snel donkerder worden. Voor je het weet ben je ook een geel oog," verzekerde ik haar met een lach.
"Hoe snel is snel?" Ik keek diep in haar ogen, dieper dan nodig was.
"Over een maand of twee," zei ik.
Ze knikte en keek toen weg van haar spiegelbeeld. Ik bracht de spiegel terug en toen ik beneden kwam zag ik Bella met Esmé praten.
"Ik wil dat je je hier thuis voelt dus zeg maar wat je wilt. Ik doe mijn best om er wat leuks van te maken."
"Echt waar Esmé, meer hoef ik niet, ik heb het niet echt op dure dingen. Ik hou van eenvoudig en zelfs een beetje ouderwets. Ik ben niet kieskeurig echt niet."
"Goed dan lieverd. Kom je mee? We moeten nog wat extra kleren voor je kopen...Geen zorgen hier heb je kleurlenzen. En in het ergste geval hou je gewoon je adem in." Bella knikte.
"Veel plezier jullie twee," zei ik. Bella zwaaide naar me. En toen waren ze weg.
Edward. De jongens komen zo dadelijk deze richting uit. Als je wilt kan je ze ontmoeten, zei Jacob me.
Ik vond het wel interessante om Bella's vrienden te ontmoeten.
"Wijs me maar de weg," zei ik zachtjes. En ik volgde Jacobs mentale stem naar een open plek kilometers verder. Al snel hoorde ik de wolven die Embry en Quil moesten zijn aankomen.
"Hallo Embry, Quil."
Wow, sorry Edward maar het is best wel creepy om zo met een vamp te kletsen.
Wat Embry zegt. Gewoonlijk zijn we veel korter van stof.
"Ja, zo zou je het ook kunnen stellen," zei ik toen ik zag wat ze daarmee bedoelden.
Haha, ja. Eigenlijk best jammer dat jij die andere vamp al hebt vermorzeld. Wij hadden je graag geholpen. Ik was diep geraakt door hun loyaliteit aan Bella. Ik was blij dat ze zulke goede vrienden had.
"Is er misschien een boodschap die ik aan Bella kan doorgeven?" vroeg ik hen.
Niets bijzonders, alleen dat we haar missen. En dat we niet kunnen wachten om haar nog eens te zien. Dat soort dingen.
"Willen jullie dat ik haar over de echo vertel?"
Jake?
Ik vind dat ze het moet weten. Wat mij betreft doe je maar.
Ik knikte.
Waar is Bella trouwens? Heb je haar afgeschud?
Nee, Quil. Bella is met Edwards moederfiguur uit winkelen. Sorry ik wist niet hoe ik het anders moest zeggen.
"Geeft niet. En Bella is inderdaad, inkopen gaan doen. Ze heeft wat nieuwe kleren nodig en natuurlijk moet haar kamer ingericht worden."
Hoe zit dat trouwens...
Quil! Klep dicht! Dat zijn privé zaken! Onderbrak Embry Quil.
Ik moest erom lachen. Ik had er volgens mij twee vrienden bij. Ik mocht ze wel. We spraken nog een hele tijd op deze manier tot ik een stem hoorde die ik uit duizend zou herkennen, ze klonk bezorgd en teder. En het mooiste was dat ze mijn naam riep.
"Edward? Edward waar zit je? Je verdween uit Alice's zicht."
"Ik ben hier Bella. Ik ben wat vrienden van je tegen gekomen," zei ik op een normale toon. Ze was dichtbij genoeg om me te horen. Al snel kwam ze tussen de bomen te voorschijn. Ze zag haar oude vrienden eerst niet staan en liep meteen op mij af om me te omhelzen.
"Edward we waren allemaal bezorgd om je. Waar was je mee bezig dat Alice je plots niet meer zag?" Ik wees op haar vrienden.
"Quil? Embry? O, wat ben ik blij jullie te zien!!!" riep Bella blij en ze vloog hen om de hals.
O dit is een moeilijke. Willen we dat ze ons los laat omdat haar geur brand in onze neusgaten. Of willen we dat ze nooit meer weg gaat omdat we haar zo gemist hebben?
"Bella, hun neuzen zijn erg gevoelig en ze kunnen onze geur niet zo goed verdragen." Bella liet hen vliegensvlug los.
"Sorry," zei ze.
"Geen punt," vertaalde ik. Bella keek me dankbaar aan.
"Hoe gaat het thuis. Missen jullie me al een beetje?"
"Natuurlijk missen we je Bella. Emma* zit haast elk vrij moment bij Embry. Ze...Wacht jullie hebben haar verteld wat er echt gebeurt is met Bella? Waar halen jullie dat belachelijke idee vandaan?" Bella schrok hier niet van. Wat mij dan weer verbaasde. Wist ze niet wat er met mensen gebeurde als ze te veel wisten?
Kalm aan. Embry is op haar ingeprent.
"Wat is inprenting nu weer?" vroeg ik licht geïrriteerd.
"Zo vinden weerwolven hun partner. Emma is nu zo goed als lid van de Quileute roedel en dus onlosmakelijk verbonden met het geheim," verklaarde Bella.
"En jij weet dit omdat?" vroeg ik verbaasd.
"Ze vertelden me de legendes. Én ik zat erbij toen het gebeurde."
Embry dacht aan het meisje dat Emma Newton heette en door de pure liefde die hij voor haar voelde begreep ik wat ze bedoelde. Ik voelde pressies zoiets voor Bella.
"Goed," zei ik. Ik begreep dat Bella's vriendin haar of de roedel nooit zou verraden en ging verder met vertalen.
"Ze wilt je graag zo snel mogelijk zien. Het kan haar niet schelen of het gevaarlijk is. Ze zei iets van 'Bella doet me niets. Dat weet ik zeker. Ik wil mijn beste vriendin zien.' Zoiets. Angela zoekt troost bij Ben en begint te accepteren dat ze je waarschijnlijk nooit meer terug zal zien en gaat verder met haar leven. Jessica en Mike hebben het er ook moeilijk mee. En geloof het of niet zelfs Lauren geeft toe dat ze je mist. Je vader komt er langzaamaan weer bovenop en begint te accepteren dat hij je vermoedelijk niet meer terugvind. Vooral dankzij Sue. En..."
"Wat?" vroeg Bella nieuwsgierig.
Ik keek haar vertwijfeld aan. Voor Jacob had dit feit het moeilijker gemaakt. Wat voor effect zou het hebben op Bella?
"Zeg het me," beval ze.
"De laatste echo resultaten zijn binnen, al een tijdje. Het was een jongen," zei ik met een brok in mijn keel.
"EJ," fluisterde ze. Ze keek een beetje verdrietig, maar ergens ook opgelucht.
"Wel dan weet ik dat toch al..." zei ze.
"Jongens het was fijn jullie nog eens te zien. Zeg tegen Billy en de anderen dat het goed met me gaat, dat ik goed terechtgekomen ben en dat ik nog niet één mens gedood heb. En zeg tegen Emma dat ik over een jaar bij jullie langs kom. En dat ik haar mis. En zorg goed voor de anderen."
"Doen we," vertaalde ik.
Ik ga met ze mee. Ik kom nog wel eens polshoogte nemen maar ik denk dat ik je nu beter een beetje met haar alleen laat. Melde Jacob me. Ik knikte. We verlieten de open plek en begonnen aan ons nieuwe leven.
Samen.

Even voor de duidelijkheid. Dit is niet het einde. Ik schrijf snel (misschien vanavond en anders morgen) nog een hoofdstuk. Oké. Zeg je abo dus nog niet af. Er komt nog.
*Trouwens voor degene die niet kunnen volgen. Emma Newton word vermeld in mijn Storie 'wath could happen' Het hoofdstuk is getiteld 'a new friend.' Dit even ter info.