{Narnia}When 2 enemies fall in love[Part One hundred and twenty-two.]

~Bij Raven en Lucy~

‘Raven?’vroeg Lucy stilletjes en draaide zich om zodat ze in haar nog klaarwakkere ogen keek.’Lucy.’zei Raven,altijd als haar zelfzekere zelf,’Wat is er?’’Ik eeehm,’ze leek niet te weten wat ze moest zeggen en keek onzeker naar het laken,’Ik..,ik wil je een vraagje stellen.’Stel maar.’’Wel.Je,je moet het helemaal niet verkeerd opvatten maar,heb je misschien een oogje op Alex?’vroeg Lucy met een erg nieuwsgierige uitdrukking.Raven verschoot en als ze rechtstond,had ze zeker een sprongetje gemaakt.’Neen,hélémaal niet!Hij is oké,maar dat is omdat hij de halfbroer is van Gabrielle en Selena.’’Ja,maar jullie keken soms eens vol interesse naar elkaar.Heel even en als jullie blik dan elkaar vond,keken jullie snel weg.Gabrielle heeft het ook gezien.’’Lucy,’zei Raven die haar tanden knarste,’Ik kén hem niet.Daarom kijk ik hem dan aan.De rest heeft dat ook.Jij en Gabrielle willen gewoon elke keer mensen koppelen.Soms lukt dat,soms niet.’’Maar koppelen is leuk!’zei Lucy enthousiast.’Kijk,als je zo graag een koppeltje wilt,ga dan op zoek naar een voor jou en laat mij met rust.Ik heb genoeg met mannelijke vrienden,’zei Raven bot en draaide zich om.Lucy keek haar even geschokt aan en murmelde ‘Toch,toch..’ en ging dan ook maar slapen.