7.verbrandede herinneringen

Kaar:
Tranen schoten in mijn ogen. Heel het stuk natuur achter de haven( genaamd de Gorzen) in vlammen. Ik hoorde de bomen gewoon schreeuwen. Ik zag zelfs de kleinste dieren vluchten. Ik zag ook de zwerver, waarvan ik altijd al had geweten dat hij er zat, uit het bos rennen. Ik was gebroken. Ik was hier al vanaf dat ik 3 weken oud was. Ik ben hier opgegroeid. En nu.., nu stond alles in de fik. Ik vloog met mij opklapbaar vliegscootertje over het bos. Raii , met haar vliegend schildpadschild en Lilly, met haar krachten , vlogen achter me. Ik vloog veder richting een in vlammen bedekte haven. De brand was ook al overgeschoten op de boten. Het was alsof me alles werd afgepakt, toen ik zag dat al 2 van mijn bootjes in de hel stonden. Toen ik zag dat mijn derde boot nog niet in vlammen stond, vloog ik de brand in. Ik klapte me scootertje in en kwam met 2 voeten en 2 handen, zoals een echte kat, neer op de grond. Ik maakte in alle vlammen de boot los. Ik probeerde de boot weg te roeien toen ik geschreeuw hoorde. Ka, kijk uit, hoorde ik Lilly roepen. Maar het was te laat. Voor ik het wist, werd ik van achter opgetild. Ik kreeg me los uit de greep waarin ik werd vast getild en wilden terug gaan naar het bootje, maar toen ik zag dat die ook vlammen had gevat werd alles voor mijn ogen rood. Woede om de boten, woede om de haven, woede om de Gorzen en woede om de zwerver. Ik was zo in woede, dat ik was vergeten dat ik recht in de vlammen zou vallen als ik niet snel wat deed. Ik werd wakker van woede toen ik Raii’s schild onder me voelden. Bedankt, zei ik snel en ik klapte me scootertje uit en sprong erop. Ik keek naar de jongen die mij gegrepen had en naar de andere jongens die bij hem waren. Het waren een hondmens, een slangmens en een superheld met een zwart pak waarop BB stond.

Ik zat tussen de vlammen. Hier moesten ze ergens zijn. Die 3. Ik wist gewoon dat zij deze brand hadden aangestoken. De drie jongens noemde zich Snakeboy, Dogboy en Badboy. Ik mocht ze niet, die jongens. Vooral die hond niet, maar er was wat met ze. Het leek wel of ik ze kende. Toen ik uit me gedachten wakker werd en ik net de boom in wilde klimmen, wat eigenlijk best wel dom zou zijn met dat vuur , zag ik twee vosjes tussen de vlammen.