~Proloog~

'Je doet me beseffen hoe wreed je bent geweest- wreed en ontrouw. Waarom heb je me versmaad? Waarom heb je je eigen hart verloochend, Cathy? Ik heb geen enkel woord van troost. Je hebt je verdiende loon. Je hebt jezelf vermoord. Ja, je kunt me kussen, en je kunt huilen, en mij kussen en tranen afdwingen; ze zullen je vernietigen-ze zullen je verdoemen. Je hield van me, wat voor recht had je om me te verlaten?
- Wuthering Heights

"Je hield van me." Ik staarde seconden lang naar dat kleine zinnetje. Dat éne kleine zinnetje, dat nooit op mij van toepassing was geweest. Dat zinnetje dat ik, elke keer als ik het las, niet begrijpen kon... het enige uit heel dit boek, wat ik al zovaak had gelezen dat er maar bizar weinig van over was, wat mijn gevoelens niet konden snappen.
Het enige waarin ik niet met Cathy kon meevoelen... niet dat ik dat vaak deed. Ze was wreed, of in ieder geval kwam ze vaak harteloos over, net zoals Heathcliff. In dat geval waren ze geknipt voor elkaar. Waarschijnlijk was dat iets wat ik nooit zou worden: geknipt met iemand. Bij iemand horen. Maar ik had er geen behoefte aan, dacht ik. Op dat moment niet. Op dat moment dacht ik dat ik alles had wat ik nodig had...