Prophecy

“Iksha”
“De zieneres?” terwijl ik herhaal wat mijn broer net vertelde, vallen de puzzelstukjes op hun plaats. Misschien kan de oude zieneres ons helpen om Aurora terug te vinden, ons vertellen waar ze nu is en nog belangrijker, of ze in leven en gezond is. Deze gedachte brengt voor de zoveelste keer in enkele uren de bittere tranen naar boven. Ik druk me tegen Orion aan om troost te vinden. En te bieden.
Terwijl Orion zich gaat opfrissen, maak ik een stevig ontbijt klaar en pak nog enkele boterhammen in voor onderweg. Na gegeten te hebben, vertrekken we onmiddellijk, we hebben geen tijd te verliezen. Ik wil net de autosleutel nemen wanneer mijn broer me verbaasd staat aan te kijken.
“Sinds wanneer kan jij toveren met dat ding?” vraagt hij na een tijdje.
Zonder te antwoorden, leg ik de sleutel weer neer en neem mijn toverstokje uit mijn laars. Ik ga naast Orion staan en opnieuw begin de wereld om ons te tollen, tot het beeld veranderd in een woonwagenpark. Verscheidene zigeunerkinderen scharen zich nieuwsgierig rond ons. Hun ouders komen hen op hun beurt bij ons vandaan halen en in de kortste tijd is er geen levende ziel meer te bespeuren op de camping.
Aan ons lot en verstand overgelaten, gaan op zoek naar de juiste trailer. Wanneer we die na een half uurtje wikken en wegen denken gevonden te hebben, gaan we naar binnen.
“Wie is daar?” klinkt een zachte stem.
Ik ben stomverbaasd wanneer ik zie dat bij die stem een jong gezicht hoort. De zieneres kan maar een paar jaar ouder zijn dan ons.
“Je bent niet de enige, hoor” lacht ze voorzichtig.
“Sorry, wat?” vraag ik een beetje verward.
“Je bent niet de enige die een oud omaatje verwacht” zegt ze, nu iets mysterieuzer.
“Hoe weet je dat-”
“Ik weet waarvoor jullie komen,” onderbreekt ze me “maar ik vrees dat ik jullie niet kan helpen.” Een golf van paniek overspoelt me. “Toch niet zoals ik zou willen helpen.” Gaat ze verder. Met haar hand maakt ze een zitgebaar naar twee stoelen toe. Orion gaat meteen zitten, klaar om te luisteren, ik volg zijn voorbeeld ietwat twijfelachtig.
“Als je het derde en dubbel licht gaat zoeken,
doe dan eerst de gilde uit de doeken.
Haal eerst de parel van de elfen en degene die haar kan maken,
alleen met hen zul je tot het einde raken.
Als laatste nog een straal die van een zevende zon is,
als je dat vindt, dan kan je op zoek naar de Borealis.”

“Daar hebben we veel aan,” mopper ik wanneer we buiten komen “dat mens spreekt in raadsels.”
“Gelukkig ben jij daar goed in” probeer Orion me op te fleuren.
“Geluk heeft hier heel weinig mee te maken broertje.”

Eenmaal thuis gaan we beiden slapen, morgen wordt een lange dag.