01

Ik ben zo in mijn boek verdiept dat ik het pas merk dat er een jongen naast me gaat zitten als zijn schaduw over me heen valt. Ik besluit hem te negeren en richt me weer op mijn boek. Misschien gaat hij vanzelf weer weg. Dat doen ze meestal als ze merken dat ze niet interessant zijn. Ik strijk een zwarte krul achter mijn oor weg terwijl ik een bladzij omsla. Ging die persoon naast me nu maar uit mijn lekkere warme zonlicht. Als dat gebeurde, zou het moment echt perfect zijn.
'Leuk boek?'
Nee he. Het is me dus niet gegund. Ik kijk op, en tot mijn verrassing zit daar een slungelige man van ergens in de twintig. Dun brilletje, warrig vaalbruin haar. Ik zet een zo vriendelijk mogelijke glimlach op en probeer niet hatelijk te klinken. 'Heel leuk.' Het klinkt alsof ik meer moet zeggen, maar ik heb geen idee wat. Altijd moeilijk, gesprekken met mensen die je niet kent. Mensen in deze wereld zijn altijd zo... oppervlakkig.
'Waar ben je nu?' blijkbaar is er een reden dat hij een gesprek met me wil. Een andere reden dan ik eerst dacht, mag ik toch wel hopen. Hij ziet er niet uit als een vieze pedofiel. Maar dat soort dingen moet ik helemaal niet denken van mensen! Hij wil vast gewoon aardig zijn. Of hij is gewoon eenzaam. Ik blijf vriendelijk glimlachen en check mijn paginanummer. Dan kijk ik weer naar hem terug, met een brede glimlach zodat hij snapt dat het een grapje is, voor het geval hij geen humor heeft. 'Bladzij driehonderdeenenveertig.' Hij glimlacht. Ik lach nog breder. 'Waar ze uit dat fort ontsnappen. Durileain.' De naam komt vloeiend over mijn lippen. Ik heb hem achteloos gebruikt horen worden. Ik weet hoe het moet. 'Durileain.' herhaalt hij zachtjes. Het rolt net zo gemakkelijk van zijn tong als van de mijne. Dat trekt mijn aandacht. 'Heb je het boek gelezen?' Ik moet het herhalen voor hij antwoord geeft. Het geeft mij een verstrooide indruk. Die indruk moet ik ook vaak maken. Zo jong en dan al verslingerd aan stoffige boeken. Al is het niet op de manier die anderen verwachten. Maar deze man lijkt op een boekhouder. 'Oh ja... gelezen, zeker. Ik ben er dol op. Jij?' Ik knik beleefd. 'Geweldig boek. Ik lees het nu al voor de derde keer. Deze passage is geweldig. Al die chaos en rondvliegende vuurbollen. Geweldig om over te lezen!' Jep, leuk om te lezen, maar die vuurbollen zijn ook de reden dat ik dit boek al voor de derde keer lees. Het is onveilig om je ergens in te storten zonder dat je er het fijne van weet, heb ik op de harde manier geleerd, helaas.
'Het is ook een van mijn lievelingsstukken.' Hij knikt en glimlacht vaagjes. Hoe heet je?' Ik kijk hem bevreemd aan. 'Ramee,' antwoord ik voorzichtig.