Chapter Four

Ongemakkelijk liepen we het zwembadterrein op en keken om ons heen. Het zwembad was niet heel erg groot, er er stonden ligstoelen omheen, waar overal mensen op lagen te zonnen of een tijdschrift te lezen. Onze aandacht werd getrokken door vier jongens, die op vier ligstoelen naast elkaar lagen. Helemaal links lag een jongen met donkerblond haar en donkere wenkbrauwen: hij was een tennisballetje op de grond aan het stuiteren en leek afwezig voor zich uit te zingen. Daarnaast lag een hele mooie jongen met halflang bruin haar, bladerend in een modetijdschrift. Luisa`s ogen dwaalden af naar de jongen daarnaast. Hij had zwart haar, was lichtelijk gespierd en las een boek dat er dik en moeilijk uit zag. Luisa`s mond viel met een plopgeluidje open en ze kreeg het warm. Wat was hij leuk...
Céline`s aandacht werd getrokken door de jongen daarnaast. Zijn huid was licht getint en hij had een zwarte, glimmende helm op. Op dat moment keek de knappe jongen met het tijdschrift naar ons op. We sloegen vlug onze ogen neer, maar Céline zag vanonder haar wimpers hoe de jongen degene naast hem aanstootte, de jongen met het nerderige blousje, die ook naar ons opkeek, en hij stootte de helmjongen weer aan, en ten slotte staarden ze ons allevier roezemoezend aan.
En toen keken ze elkaar een doodstille seconde aan. Uiteindelijk wierpen ze ons verontschuldigende glimlachjes toe, en de eerste jongen van de tennisbal begon te praten: 'Hé, eh... ik ben Kendall. En dit zijn James, Logan en Carlos.' Kandell gebaarde naar de jongens naast hem.
'Oh, eh... wij zijn Luisa en Céline', stelde Céline ons voor.
'En we zijn hier nieuw... onze nieuwe baas, Jack Rules, wilde filmsterren van ons maken, of zoiets.', voegde Luisa er verlegen aan toe. Ondertussen schudden we de handen van de vier jongens. De jongen met het nerderige blousje, Logan, hield Luisa`s hand iets te lang vast, en ze voelde zich heel even gevangen in zijn donkere ogen voordat ze zijn hand vlug losliet om Carlos een hand te geven. Céline glimlachte warm naar Carlos, die haar een nogal opvallende knipoog terug gaf, waar ze om moest giechelen.
'Wij zijn een band.', vertelde James trots terwijl hij zijn haar weer in model bracht na het struikelen en rennen naar ons. 'Gustavo Roque heeft ons uit Minesota gepikt, waar we vandaag komen. Waar komen jullie ergens vandaan?', wilde Kandell nieuwsgierig weten.
'We komen uit Nederland.', antwoordde Céline. James keek bevreemd, maar Logan zei: 'Dat ligt in Europa, aan de Noordzee. Het regent daar nogal vaak, maar is er niet zo koud als in Minesota. In Nederland worden de mensen het langst.'
Carlos rolde met zijn ogen naar Logan. 'Nerd.' Logan gaf hem een mep, en Carlos schopte hem tegen zijn scheenbeen.
'Jongens, doe normaal!', riep Kandell. Luisa giechelde. 'Hij weet veel, dat is toch fijn?', zei ze. Carlos haalde zijn schouders op. 'Maar ik kán veel!' Hij gaf een klap tegen zijn zwarte hockeyhelm.
Céline lachte. 'Ik ook... zullen we een keer naar de film gaan?' De jongens reageerden net iets te enthousiast, maar uiteindelijk besloten we dat we morgenavond samen naar een romantische komedie zouden gaan. Luisa zuchtte terwijl ze naar Logan keek- ze wist niet zeker hoe goed ze zich zou kunnen concentreren op haar nieuwe carrière hier in Hollywoord...