12

~~Scarlett Drews~~

O man, de ene keer mocht ik hem wel en de andere keer niet, ik kreeg gewoon geen hoogte van die gast. Nukkig stapte ik uit, ik had slordig geparkeerd, ik wist het. Maar ik mocht zijn auto toch wel zo parkeren? Hij had die van mij in elkaar gereden! Ik ritste mijn Rode adidas vestje dicht en gooide mijn blonde haren iets naar voren, zodat het wat beter zat. Ik keek opzij naar Fernando die ook was uitgestapt. Ik keek hem nukkig aan en hij ontweek mijn blik. Goed zo dacht ik blij. Ik sloeg mijn armen demonstratief over elkaar en ik volgde Fernando met mijn ogen, hij liep richting de pinautomaat en drukte zijn pasje in de automaat. Ik besloot hem eens te gaan irriteren, alsof ik dat nog niet genoeg had gedaan. Ik liep op hem af en ging naast hem staan, hij keek me raar aan en hij duwde me, voorzichtig, wat achteruit. Ik sloeg zijn arm van hem af en keek hem aan. 'Wat is er Fernandootje, ben je bang dat ik je pinpas jat, je pincode onthou en je bankrekening plunder? Ach kom nou.." Zei ik en ik keek hem met een twinkeling in mijn ogen aan, hij onderdrukte een glimlacht maar duwde me weer wat achteruit. Ik stapte weer naar voren en hij zuchtte. "Scarlett alsjeblieft, ik kan zo geen geld pinnen.." Ik lachte eventjes en ik trok een pruillipje, zielig keek ik hem aan. "Jawel hoor, druk gewoon je pincode in en druk op het aantal eurootjes..." Zei ik grijsde breed. Hij keek me aan en haalde zijn schouders op. Plots, heel onverwachts tilde hij me op en sloeg hij me over zijn schouder. "Aaah! Word Nandootje hardhandig?" Ik staarde richting zijn kont en hij lachte, rustig liep hij met me verder, alsof ik niks woog. Ik kreeg een idee en ik begon op zijn kont te timmeren, die eigenlijk best wel fijn aanvoelde. "Zeeett me neeeeerruuh!" Zeurde ik, maar hij schudde zijn hoofd en ik wedde erom dat er een brede grijs op zijn smoel zat, gelukkig kon ik die niet zien. Ik begon door te timmeren, maar volgensmij begon hij het alleen maar leuker te worden, barst. Ik begon nu met mijn benen heen en weer te trappen, maar dat was snel over toen Fernando mijn voeten pastpakte en lachte. "Kalm aan scarletje.." Zei hij nu. Ik sloeg mijn armen demonstratief over elkaar, dit moest er vast heel vaag uit zien. Vele mensen keken ons aan en heel af en toe zwaaide ik.
Na nog 10 minuten lopen kreeg ik er genoeg van. "Waar breng je me naartoe?" Zei ik met een boze ondertoon in mijn stem. Hij haalde met moeite zijn schouders op, zodat ik op en neer ging. ""Fijn, straks verdwalen we.." Hij lachte weer en ik gaf hem een tik op zijn kont. "Normaal doen, echt serieus, straks verdwalen we en belanden we in de middel of no where..!" Paniek sloeg toe en ik voelde de enorme druk op mijn hoofd van het zo lang op de kop hangen. Ik hapte naar adem en plots rolden de tranen over mijn wangen. "Zet.me.neer.." Zei ik nu op harde toon. "Waarom?" Vroeg hij en wierp even een blik over zijn schouder. "Omdat ik zo ga stikken!" Krijsde ik nu heel hard en ik begon te spartelen, waardoor hij me los liet en ik met een harde klap op het asfalt neer kwam. "aww!" Riep ik uit en greep naar mijn hoofd, het bonsde en ik hoorde het bloed door mijn oren suizen, en toen, heel langzaam, werd het zwart.


De eerste