1. Sold

"En als tweede," schreeuwde de verkoper over de menigte heen, "hebben we deze jongedame hier. Ze heeft veel ervaring met klusjes en schoonmaken, en kan je dus goed van dienst zijn." Hij stopte even met zijn verhaal om de mensen de tijd te geven om na te denken. "Biedt er iemand?" 
Hier stopte ik met luisteren, ik hoefde niet te weten hoeveel ik waard was. Ik vond het al moeilijk om te zien dat ik een product was, een voorwerp. Hoe was ik hier in Gods naam beland?
Eindelijk was het stil. "Niemand biedt hoger?" Ik keek op, met wie zou ik mee moeten?
"Eenmaal.. Andermaal.."
Er stapte een man uit de menigte naar voren, "ik bied hoger, ik wil haar."
Uit mijn ooghoeken bekeek ik hem, het was zo te zien een zeeman. 
"Biedt iemand hoger?" Schreeuwde de verkoper weer. Hij keek even rond, net zoals ik. "Eenmaal.." Zwijgend hield ik mijn adem in, "andermaal.." 
De man keek tevreden achter zich, niemand durfde hoger te bieden dan hij had gedaan. "Verkocht!" De verkoper stampte met zijn voet op de grond, als teken dat ik verkocht was.
De man die me had gekocht liep naar de verkoper toe en wachtte tot hij me had los gemaakt. Ik werd aan mijn arm meegetrokken. 
De man legde tevreden een zak geld in de hand van de verkoper, die er in keek. Hij draaide zich om en legde het zakje op een primitieve weegschaal neer. Hij draaide zich weer om en knikte naar de man als teken dat het goed was gekeurd. Achter ons waren ze alweer bezig met een nieuwe veiling. 
"Kom," zei de man, en liep weg van de menigte. Ik was verbaasd en liep gehaast achter hem aan. In tegenstelling tot mij maakte hij grote stappen.
"Waar.. Waar gaan we heen?" Bijna was ik vergeten dat ik nu zijn eigendom was, "meester." Voegde ik er snel aan toe, voordat ik misschien problemen zou krijgen.
"Noem me alsjeblieft Captain," grinnikte hij, "Ookal moet ik toegeven, meester klinkt wel groots." Even leek het alsof hij zijn schouders rechtte en zijn borst vooruit stak, maar dat was vast mijn verbeelding.
"Is goed, captain." Het klonk raar, maar ik zou er wel aan wennen.
"En als antwoord op je vraag kan ik alleen maar zeggen; Je ziet wel." grijnsde hij weer.
Ik fronsde mijn wenkbrouwen, dit zou nog eens wat worden met hem.
Hij was een paar jaar ouder dan mij, schatte ik. In zijn baard en haar hingen kraaltjes en over zijn hoofd droeg hij een rode doek. Erg oud kwam hij dus niet over. 
Na nog een tijdje zwijgend gelopen te hebben gingen we een smal steegje in, dat bijna onzichtbaar was tussen de huizen. We moesten allebei achter elkaar zijwaarts er doorheen lopen, zo smal was het. We kwamen uit in een andere straat, die zwak verlicht was in tegenstelling tot de andere.
Uit een kroeg van onze linker kant klonken veel stemmen. Tot mijn ongenoegen liep hij erheen en maakte aanstalten om naar binnen te gaan. 
"Wijk niet van mijn zijde," hij keek me bezorgd aan, "en laat je door niemand meelokken."
Ik knikte als teken dat ik zou gehoorzamen en samen liepen we de kroeg in, de problemen tegemoet.