Rêves à paris. Seven

-

Je schrikte op uit je dagdromen van de bus die wat bruusk stopte. Je zag dat je aan jouw halte was aangekomen. Snel spurtte je naar de deur en stapte uit. Er was een koude wind opgedoken, die door je jasje ging. Er ging een rilling door je lichaam. Je stapte goed door en in een vijftal minuutjes stond je voor de voordeur van jullie huis. Je woonde in een simpel rijhuis. Jullie hadden het helemaal opgeknapt en volledig geverfd, ook de buitenkant. Het gaf een heel gezellig en warm uitzicht. Je nam je sleutel uit het voorste vakje van je tas. En draaide hem in het slot. Toen je binnenliep zag je op de keukentafel een briefje liggen. ‘Ik ben naar de supermarkt’. Het was een verschrikkelijke opluchting toen je het briefje zag liggen. Nu hoefde je haar nog niet meteen onder ogen te komen. En je kon rustig nog wat tekenen. Je smeet jezelf in de zetel met je spullen. Je genoot van de stilte die het huis vulde. Je werd rustig van te tikken van de klok en kleine regendruppeltjes die bijna geluidloos langs de ramen glijden. Je hoorde een sleutel in het slot, snel stak je alle spullen in je tas en zette die naast de tafel. Je ging naar de keuken en trok de koelkast open, De koelkast was bijna leeg. Er lag enkel nog wat fruit. Je nam snel een banaan en een glas water. Je liep terug naar de woonkamer. Je zag je moeder druk bezig met het uitpakken van de boodschappen. Ze keek even op toen je de keuken uitkwam. ‘Was het druk in de supermarkt?’ probeerde je hopeloos een gesprek op te starten. ‘Nee’ zei ze zonder op te kijken. Je nam je boekentas op en liep naar de trap, om naar je kamer te gaan. Je smeet je deur dicht. En liet je op je bed vallen. Je dommelde in en droomde dat Pierre en jij samen over het strand lopen met een dikke trui dicht tegen elkaar. Zijn zachte, warme lippen op de jouwe. Je sloot je ogen en genoot van dat moment. Je schrok wakker van je moeder dat je riep. ‘Het eten is klaar’. Je zuchtte diep en liep je kamer uit. Toen je beneden kwam zag je jou vader en moeder al aan tafel zitten. Je ging erbij zitten en schepte wat wortelen op je bord. Er ging een ijzige stilte die je bang maakte.