Stoel

Kraaak! Ik merk dat ik te oud word voor dit baantje!
Elke dag die 80 kilo op me, mijn rug doet pijn, zo pijn!
Ik sta al 50 jaar in deze kamer en ik heb genoeg gezien en gehoord.
Ik heb kinderen ouder zien worden en uit huis zien gaan, ik heb gevoeld hoe zwaar die vader werd, ik heb moeten meemaken dat het zoontje van de familie zijn woede op mij afreageerde.
Ik heb andere stoelen weg zijn gaan, rijp voor de sloop, omdat de familie liever Ikea-stoelen wou. Ik weet dat ik er binnenkort ook aanga, ondanks alles wat ik voor twee families heb gedaan.
Het leven van een stoel is hard, en voor mij is het bijna voorbij, alleen er is nog zoveel dat ik wil vertellen!
Ik wil verhalen vertellen die ik gehoord heb of die ik gezien heb.
Op mijn zitvlak is meer gebeurd dan je zou kunnen denken! Maar dat kan ik beter niet vertellen, daar ben je iets te jong voor.

Het leven van een stoel kan ook minder treurig zijn, die Ikea-stoelen bleken toch aardig te zijn, al blijven ze natuurlijk wel een beetje aso!

Au, mijn houten ledematen kraken, mijn einde is daar. Ik vind het niet eens zo erg, ik heb veel goeds meegemaakt en


KRAK!!!!