Chapter Two

'Ongelooflijk, we zijn in Hollywoord...' Céline keek dromerig uit het raam van de zwarte limousine waar we in zaten. 'Ja....'
Luisa zuchtte verrukt. 'Dé stad... in een limo...' Jack Rules had ons een "bescheiden taxi" gestuurd, en dat bleek dus een zwarte limo te zijn. Het duurde lang voordat de chauffeur ons ervan had weten te overtuigen dat hij gestuurd was door onze nieuwe baas. We hielden stevig elkaars hand vast en keken naar buiten. De stad was groot en druk, en overal waren hoge gebouwen. We zagen ook de Hollywood letters... De zon kwam net op en wierp goudgele stralen over de grote, krioelende stad.
'Wauw...' Lusia pakte haar fotocamera en begon overal foto`s van te maken: de luxe limousine, haar zus, en alles wat ze vanuit het raam zag. 'Waar gaan we eigenlijk heen?', vroeg Céline zich ineens af. Door al die opwinding hadden we helemaal niet gedacht aan waar we heen gingen.
De chauffeur, die voor ons zat maar wie we niet konden zien, antwoordde: 'Ik breng jullie naar Palmwoods. Dat is een duur hotel voor toekomstige popsterren. Hoe klinkt dat?'
'Dat klinkt super!', riep Luisa enthousiast. Glimlachend maakte ze nog een foto van de binnenkant van de limousine, en daarna van de mensen die buiten in de straten van Hollywood rondliepen.
'We zijn er.', deelde de chauffeur een halfuurtje later mee. We zaten zowat vastgeplakt aan het raam van de limousine. Hij stond geparkeerd voor een simpel maar toch duur uitziend gebouw, waar met grote gouden letters "Palmwoods" opstond, met twee palmboompjes ernaast.
'Wauw!' Céline wilde haar portier opendoen, maar op dat moment trok de chauffeur hem al voor haar open. Met een brede glimlach stapte Céline uit, met Luisa achter zich. De chauffeur liep helemaal naar achteren, opende de achterklep en haalde onze koffers eruit. Hij zette ze bij ons neer. Luisa pakte haar koffer op wieletjes en haar grote weekendtas, die propvol zat, en Céline tilde puffend haar donkerrode koffer en haar enorme schoudertas op.
De chauffeur sloot de achterklep, en liep toen weer naar het voorportier. 'Nou, ik ga maar weer eens. Veel succes met wat jullie gaan doen.' We glimlachten naar de chaffeur, voordat hij met een armzwaai ten afscheid weer in de limo stapte en gaf gas. Toen draaiden we ons om naar het Palmwoods gebouw, en keken elkaar opgewonden aan. Ons nieuwe leven kon beginnen.