Chapter 11

De reis was langer dan ik verwacht had. Maarja, als je the black pearl in moet halen moet je wel heel snel kunnen roeien. Ik dobberde ergens rond op de oceaan. Alles begon een beetje tot mij door te dringen. Het ging allemaal zo snel. Ik werd aangenomen, tegen de code in. Ik werd benoemt tot co-captian, Jack en ik gingen meteen een plan uitvoeren, ik zag mijn inktvis broer en nu dobber ik hier, in mijn eentje, hulpeloos op de oceaan rond. “Vertrouw nooit een piraat” dat zei mijn moeder altijd. Waarom zei ze dat, als mijn vader een piraat was? Ik stopte met roeien en ging in mijn bootje liggen. Ik had tijd nodig om te denken. Piraat zijn zat heus wel in mijn bloed, maar mij meteen als co-captian maken en je eerste dag al op een “missie” gaan dat kon gewoon niet. “Vertrouw nooit een piraat” de zin bleef door mijn hoofd spoken. “vertrouw nooit een piraat ..” zei ik zacht. Ik sperde mijn ogen wijd open. Wat zei Jack nou? “Ik heb je nodig Maudy, ik kan niet in mijn eentje al die bemanning aan. Help me met de kaart te pakken.” Schoft dat het was! Vanaf het begin dat hij me naam kende had hij dit al geplent. Hij wist dat ik voor Davy ging zoeken, daarom gebruikte hij me om bij het schip te komen, daarom mocht ik het kompas houden. Hij deed alsof die om mij gaf, zodat ik hem in vertrouwen nam. Hij wilde me niet redden want hij had de kaart. Ik kon de grond in zakken. Ik gooide een steentje het water in. Ik pakte mijn spatels en begon sneller te roeien. Hij gebruikte me. Alle mannen zijn hetzelfde.

Het werd langzamerhand avond, het was aan het schemeren. De zon stond laag en de maan was half zichtbaar. Hoelang zou het nog duren voordat ik bij de pearl was? Ik keek achter me. “Oh niet zo ver dus ...” de pearl lach aangelegt op de stijgers van Tortuga. Die hele reis voor niks. Ik legde mijn bootje aan, trok mijn hoed goed en liep de stijger af, op naar het café. Alle piraten zaten daar. Tortuga was echt een piraten stad, je kon jezelf pas een piraat noemen als je in Tortuga geweest was. Ik gooide de deur open. Een paar mensen keken me na, maar ik negeerde ze. “Heeft iemand van jullie Jack Sparrow gezien?” vroeg ik aan een groepje gasten bij de bar. Ze wezen allemaal naar de hoek van de kamer. Daar zat hij, met twee flessen rum en twee vrouwen. Ik liep dreigent op hem af. “Goede oude vriend van me.” Ik keek hem vuurieus aan. “Maudy! Wat goed je te zien.” Hij stond op en wilde me een knuffel geven. Ik sloeg hem in zijn gezicht. “had ik dat verdient?” vroeg hij. “Ja,dat zeker, Jack Sparow” hij keek me niet begrijpent aan. “Sinds dat je me naam kende, wist je dat ik naar mijn broer ging zoeken, je wist wie hij was, ik werd jou sleutel tot de kist. Je gebruikte me voor de kaart jij zuipschuit!” Jack zetten een stapje achteruit. “Nou, het is nietw at je dnekt maudy, ik had .. naja .. wilde .. nee ... bagger!” Ik trok mijn zwaard. Jack fakede een glimlach. “Maudy, ik vecht niet tegen jou” hij keek om zich heen. Iedereen keek naar ons. “Wat? Bang om ingemaakt te worden door een meisje?” Jack trok een pistool. “Nooit” ik lachte. “Jij bent echt een dwaas als jij die kogel gaat gebruiken. Ik ken je verhalen Sparrow.” Ik nam positie aan. “Kom maar op dan.” Jack trok ook zijn zwaard en we vochten. Jack werd gefrustreert omdat ik hem steeds een zet voor was. Ik gooide hem over de tafel heen. “Pittig” zei hij met een grijns van hier tot Tokyo. Ik rende op hem af en stak een zwaard in de muur, nog geen cm van zijn gezicht af. Even leek de wereld stil te staan, voor maar een seconde. Jack ademde langzaam uit. Ik trok mijn zwaard uit de muur. “Laat dit een les geweest zijn, meneer Sparrow.” Ik stopte mijn zwaard in mijn koker, gooide mijn haar naar achter en liep het café uit.

reacties ;'d?