Chapter 6

Carlo gooit lachend een kussen naar me hoofd en kijkt me afkeurend aan. “wat?” kwam er onverschillig uit. Hij springt op zijn bed en rolt ons zo om dat hij boven op ligt.
“Geen vooroordelen trekken toch? Dat is wat jij me altijd vertelt. Lena had wel redenen en jij trekt vooroordelen in plaats van eerst te praten.” Hij steekt lachend zijn tong uit, zijn ogen staan triomfantelijk. Met moeite draai ik ons om en ga op hem zitten. “onnozele redenen zijn geen redenen hoor!” grinnik ik. Hij probeert weer een kussen tegen me hoofd te gooien maar het lukt hem niet. “Wat, wil je dat ik van je af ga?” “Misschien wel, misschien niet.” Ondeugend kijkt hij me aan.
Opeens begint hij mij te kietelen alsof zijn leven er van af hangt. We rollen van het bed met een harde boem. “Auw.” Mompel ik. “Sorry.” Grijns Carlo. Hij ligt nu boven op en ik hoef het niet eens te raden want ik weet dat hij zich nu beter voelt dan mij. Lachend schud ik me hoofd, maar dan merk ik dat zijn hoofd erg dichtbij mijn hoofd zit, dichterbij dan normaal. Onbewust komen onze hoofden bij elkaar en voel ik na een tijdje zijn zachte lippen op de mijne. Zijn handen liggen op mijn heup terwijl mijn handen door zijn haar gaan. Onze monden gaan langzaam open, onze tongen vinden elkaar en spelen een spelletje met elkaar. Een kreun ontsnapt uit Carlo’s zijn mond en ik merk dat mijn ademhaling sneller gaat. Opeens schiet George in mijn hoofd. Carlo’s handen gaan onder mijn shirt, maar ik houd ze tegen. Ik beëindig snel de kus en kijk Carlo in zijn ogen aan. Zijn ogen staan net als die van mij, geschokt. We hijgen allebei nog, terwijl we elkaar zwijgend aan kijken.
“Ik.. denk..” “Je kan beter weggaan.” Fluisteren we tegen elkaar. Ik kijk naar onderen. “Dat wil ik wel.” Carlo snapt het en gaat van me af, hij steekt behulpzaam zijn hand uit en helpt me overeind.
“Dan uhem.. ga ik maar.” Onhandig kijk ik hem aan. Het is handiger als ik ga, dat is waar. Maar diep van binnen weet ik dat ik wou blijven. Shit, Caitlynn, denk aan George. Hij is misschien vreemd gegaan maar dan hoef jij hem niet terug te pakken met ook vreemd te gaan. Carlo knikt en geeft me een klein duwtje naar de deur. “Ik zie je nog wel.” Fluister die wanneer ik buiten sta. Ik knik verdoofd en loop naar mijn kamer toe. Ik ram in mijn kamer tegen de eerste beste muur en schop keihard tegen het bed aan. Wat is er zo juist gebeurd? Trut dat ik ben!