08

~~Isabella Rosé Villa~~

s' Morgens vroeg werd ik wakker door een smal strookje zonlicht dat tussen de gordijnen door viel. Ik zuchtte en rekte me eens uit. Wacht! Zag ik nou zonlicht? Ik was ineens klaarwakker, ik gooide de witte deken van me af en zwierde mijn benen uit bed. Ik schoot in mijn rode pantoffels en bond mijn bruin/zwarte haar in een losse knot. Ik trok mijn kast los en staarde even verschrikt naar de lege kast. Oeps ja, ik had gister mijn tas in gepakt. Ik wierp even een blik op de klok, half 7. Ik kon dus, als ik opschoot, precies nog een half uur voetballen. Ik haastte me als een gek naar beneden en ritste de grote koffer los, ik haalde er een blauwe skinny jeans uit en een zwart effen kleurig shirtje, ook pakte ik mijn zwarte vans en sport bh. Snel liep ik weer naar mijn slaapkamer en kleedde me in een rap tempo om. Ik was vandaag van plan om gewoon op het grote veldje te gaan voetballen. Het maakte me niks meer uit als ze me betrapte, ik was hier toch weg over een uur. Vluchtig liep ik naar de badkamer, gooide wat water in mijn gezicht. Haalde vlug een tandenborstel langs mijn tanden en pakte mijn laatste spulletjes die ik hier had liggen in mijn toilet tas. Ik nam hem mee naar beneden en propte hem in mijn koffer en glimlachte tevreden. Eigenlijk was ik wel blij dat ik hier nooit echt vriendinnen had gehad, dan hoefde ik nu tenminste geen afscheid te nemen. Het leven was een stuk makkelijker zonder vriendinnen, daar kwam ik nu wel achter.
Ik liep de grote woonkamer in en plukte een appel van de fruitschaal. Ik keek even naar de papegaai die begon te krijsen en te fladderen. Dat dier zou ik zekers niet missen. Ik pakte mijn zwarte adidas vestje van de kapstok en haastte me naar buiten. Onderweg naar het veld plukte ik een bal mee. Rustig at ik mijn appel op en smeet het klokkenhuis in de mbosjes. Ik legde de bal op de grond en begon hem wat hoog te houden. Ik staarde even omhoog richting de zon en glimlachte. Ik hield van de zon, en dat kwam goed uit, in Spanje scheen de zon volop. Ik kreeg genoeg van het hooghouden en zuchtte, in je eentje voetballen was best saai. Ik begon wat trucjes te doen. Volgensmij was het wel een jaar geleden dat ik een fatsoenlijk wedstrijdje had gespeeld, zonder betrapt of verlinkt te worden. Ik zuchtte en keek eens achter me, ik schrok me dood van een man in pak die me aankeek. Ik pakte snel de voetbal vast en keek de man glimlachend aan. "Kan ik wat voor u doen?" Vroeg ik beleefd. De man knikte. "Ik zoek juffrouw Isabella Rosé villa.." O, dat was ik, was het al zo laat? Ik keek om me heen en zag op de oprijlaan een zwarte mercedes staan. "Uhm, ja dat ben ik, u komt me zeker ophalen?" Hij knikte vriendelijk en wanneer ik naar binnen loop om mijn moffer te pakken, komt Evelien ermee naar buiten zetten. "Alsjeblieft, we hebben een erg leuke tijd gehad, toch?" Begon ze plots te ratelen, blij dat ze van me af was waarschijnlijk. Ik knikte en ze keek even afkeurend naar de voetbal, ze hield haar hand op en ik legde de bal erin. Ze legde de bal op de grond en pakte toen een andere bal achter de deur weg. Ze gaf hem aan me en ik glimlachte. "Ons afscheid kadootje.." Ongelofig staarde ik naar de bal en draaide hem in mijn hand rond. Alle namen van alle mensen hier zonden erop. Bij sommige stond zelf een verhaaltje, dat ze me zouden missen en dat het hier stil zou worden, zonder het gebek op mij dat ik niet mocht voetballen als meisjes zijnde. Ik glimlachte even minachtend, of ze me echt zouden gaan missen betwijfelde ik. Toen was het tijd om te vertekken, de man had mijn koffer al ingeladen en hield het portier voor me los. Ik glimlachte, wierp nog 1 blik op het huis en stapte toen in. De man sloot het portier en ik voelde hoe hij de motor startte nadat hij was ingestapt, en weg reed. Ik gunde het huis geen blik meer waardig en we rden door de grote poorten. Tijd voor een nieuw start, tijd voor een nieuw leven!

Hope you like it