Chapter 10:what happens if we funny

Ik kijk het meisje met een opgetrokken wenkbrauw aan. Ze doet me aan iemand denken. Ineens schiet het me te binnen en ik buig me naar Vanessa toe. "Weet je nog die ene roddeltante van vijf jaar geleden?" Vanessa knikt en ik vervolg: "Daar zit een kopie ons nogal vies aan te kijken." Embry, die had zitten meeluisteren, volgt mijn blik en gromt. "Als die trut je lastig valt geef je maar een seintje. Ik kijk Embry met grote ogen aan. Die meid moet hem echt wel heel hard op de zenuwen werken, Embry scheldt anders nooit! Paul... Dat is een andere zaak.

Ik en Vanessa zijn zo af en toe eens in een melige bui. Toen we eens in die bui waren hebben we Pauls gympen eens vol met slagroom gespoten. Hij moest van Rachel naar de winkel en trok zijn gympen, die dus vol met slagroom zaten, haastig aan. Toen hij na twee minuten door had wat er in zat, lagen wij over de grond te rollen van het lachen. Zelfs Sam moest zich aan een stoel overeind houden! Toen had ik heel veel scheldwoordjes bijgeleerd.

"Wie is dat?" vraag ik voorzichtig aan Vanessa. "Claire, ze is verliefd op Embry maar hij moet haar niet." Ineens schiet me iets te binnen en ik zeg tegen Vanessa wat ik van plan ben. Ze krijgt een grijns op haar gezicht en knikt. Ik tik op Embry's schouder, zodat hij zich naar me omdraaiden kus hem vol op de mond. Embry schrikt eerst, maar kust me dan voorzichtig terug. Ik trek even terug en kijk hem glimlachend aan. "Ik ben even sterk als jou hoor. Er mag wel wat maar pit in zitten." Ik hoor nog net Vanessa grinniken voor alles vervaagt. Embry duwt me dicht tegen zich aan en kust me heviger dan eerst.Na de mooiste minuten van mijn leven tikt iemand op mijn schouder. Embry's ogen worden groot en hij slikt. Ik draai me om en kijk recht in de kille ogen van...



en vandaag we in zo'n melige bui. Mss iets minder dan anders omdat het maandag is