Nice weather

Lief dagboek,


Ik heb het echt gedaan, mijn eerste week overleefd zonder mezelf te verraden of iemand pijn te doen. Iedereen behalve mezelf. Toen ik wakker werd was het heerlijk weer. Hierdoor werd ik meteen vrolijk, mijn dag kon meteen niet meer stuk. Dacht ik…
Want ik was de deur nog niet uit of ik stond weer binnen. Heel optimistisch was ik namelijk in mijn T-shirt naar buiten gegaan, het zag er daarvoor warm genoeg uit. Warm voelde het zeker, maar tegelijkertijd ook niet. Er stond een koude wind, met alleen een T-shirt ging ik het vandaag dus toch niet redden. Maar de zon brandde vreselijk op mijn huid. Niet als verbranden, je zag bovendien niets, het deed alleen heel erg pijn.
Op school keek iedereen me in eerste instantie wel vreemd aan toen ik aan kwam met een must op en handschoenen aan. Zo koud was het ook weer niet. Maar vooral de oversized zonnebril die ik daarbij droeg trok volgens mij aardig de aandacht. ‘Wat draag jij nou weer?’ was dan ook Stacy’s eerste commentaar toen ik te laat binnen kwam. Na die belachelijke verkleedpartij kon zelfs mijn nieuwe fietstempo mij niet meer redden.
In de pauze wilde een paar Stacy en een paar anderen naar buiten, van het lekkere weer genieten, geweldig. De meeste kon ik overtuigen in de kantine te blijven, waardoor het voor Stacy ook wijnig zin meer had. Natuurlijk leverde dit mij wel een argwanende blik van Stacy op. Ik moet echt beter opletten als ik bij haar in de buurt ben.

Liefs, Luna