Chapter 9

“Hier drink dit.” Jack bood me een fles rum aan. “Heb je niks anders?” vroeg ik bot. “Nee sorry.” Ik grisde de fles uit zijn handen en dronk hem leeg. “Zo jij had dus euuhm ..” jack kijk verslagen naar de fles. “dorst ..” ik keek boos weg. “maudy ik ..” “Waarom had je niet gezegt dat hij Davy Jones heette? Waarom heb je verzwegen dat je wist dat hij mijn broer was? Waarom Jack waarom!?” ik was zo boos op hem, ookasl was Davy slecht, en inktvis. Ik hield van hem en ik wilde hem spreken. “Maudy, ik wilde niet dat je in onnodig gevaar komt.” Zei Jack. Ik knikte. Ik begrijpte hem. Davy was een kwaad man geworden. “Jack?” “Ja?” “Dankje ..” Hij toverde een kleine glimlach op zijn gezicht. “Ik wil Davy spreken” Jack zijn ogen werden groter. “Maudy dat is gekken werk, de kans dat je weer ontsnapt is klein, Davy is een goede acteur, hij kan goed doen alsof.” Ik knikte. “Dat risico neem ik, ik moet hem gewoon zien.” “Maudy, ik sta hier niet achter je bent gek! Terug gaan naar Davy is terug gaan naar hel” ik schudde mijn hoofd. “Nee, ik ken Davy hij is een gevoels mens. Breng me naar hem toe.” Jack schudde langzaam zijn hoofd. “Ik heb je gewaarschuwd.” Ik knikte. “Oké dan .. op naar Davy” Jack stond op en liep het kantoor uit en gaf de bemanning het order.”

“Davy Jones, we komen in vrede we willen praten!” schreeuwde Jack over het schip heen. Een oorverdovende klap. Het schip kwam boven water. “Wie riep mijn naam?” “Dat was ik.” Zei Jack. “Jack Sparrow, waarover wilde je praten?” Davy keek gemeen. “Ik wilde niet praten, maar zij!” hij wees naar mij. Davy lachte. “En wat moet zo een zielig meisje als zij met mij bespreken? Hoe ze haar knoop moet naaien?” zijn crew begon te lachen. “Nee Davy!” Davy stopte met lachen. De wind liet mijn haar wapperen. Het maakte mijn blik nog dramatischer. “Ik kom hier om te praten, over vroeger.” Ik haalde mijn ketting tevoorschijn. Davy’s ogen werden groter. “M-maudy ..?” “Ja Davy” “Pap en mam zijn dood, wij zijn alleen over” “Mam en pap?” Davy keek me verslagen aan. “Waarom kwam je niet op de dag dat je zou komen? Ik heb op je staan wachten, ik heb geblazen op de schelp. Maar je kwam niet .. WAAROM KWAM JE NIET!” Een traan liep over mijn wang. “ik wilde je geen pijn doen, maar .. je ziet hoe ik nu ben .. zo was ik 10 jaar geleden ook, ik werd kapitein van dit schip en ik leverde geen 100 zielen op, ik veranderde in een monster. Ik kon je dit niet aan doen, dat je mij zo zag. Het spijt me enorm, maudy.” Ik liep de plank over. “Ik wil je nooit kwijt raken Davy. Je bent het enige wat ik nog heb.” Hij hield me stevig vast. “Het maakt me niks uit of je nu een inktvis bent of niet, van binnen ben jij nog de grote broer die met mij speelde.” Ik huilde. “En dat zal je altijd blijven.” De bemanning liet hun wapens vallen. Het leek of ze allemaal ontroert waren. “Je bent een goede piraat Maudy” zei Davy. “Het zit in het bloed” zei ik. Davy lachte. “Je hoeft me nooit meer te missen, nooit meer.” “MAUDY KOM TERUG!” hoorde ik Jack schreeuwen. Jack kwam deze kant op gerent. Davy duwde de plank tussen de twee boten weg. “Want je bent mijn gevangenen.” Hij lachte gemeen. “Davy ..” hij keek me aan, met dezelfde blik als vroeger toen die bezorgt was. “Ik ben niet meer zoals vroeger ik ben een ander mens, ene harteloos mens.” Davy trok me mee naar zijn ruim onderin. “Maudy nee!” Davy gooide me in een cel. “Sorry zusje, maar nu je een piraat bent en bij Jack hoort, ben je mijn vijhand.” Hij liep weg. “Ik kwam alleen bij Jack om te hopen jou ergens te vinden op zee!” hij stopte even. “Ja, dat zeggen ze allemaal tegen worden.” Hij sloeg zijn keep om zich heen en liep naar boven. Ik ging in een hoekje zitten. Dit was het dan. Het moment waar ik zovaak van gedroomt had. Davy en ik vrolijk samen, maar nee. Hij was een monster geworden. Ik haatte hem.

reacties :'d?