05.

'Waar gaan we dan heen?' vroeg ik terwijl we naar zijn fiets liepen. 'Dat zie je vanzelf wel' grijnsde hij. 'Nou! Nu word ik nieuwschierig' zei ik lachend. 'Dat is ook de bedoeling' zei hij met een nog grotere grijns op zijn gezicht. 'Wil je die bij je houden?' vroeg hij terwijl hij me een tas aan gaf. Ik nam de tas aan en Cody pakte zijn fiets en sprong er op. Terwijl hij begon te fietsen sprong ik achterop. Snel fietsen ging niet echt door die -best wel zware- tas. 'Wat zit er in' vroeg ik. 'Jij bent wel heel nieuwschierig he' zei hij grijnsend. 'Ja, eigenlijk wel ja' zei ik lachend. 'Je ziet het vanzelf wel'. Ik zag dat we steeds dichter bij een park kwamen. 'We zijn er' zei hij terwijl hij van de fiets afstapte. Ik sprong er ook vanaf en gaf de tas weer aan Cody. 'Kom, deze kant op' zei hij. Hij pakte mijn arm vast en trok me mee. We liepen een stukje door het park heen en kwamen toen uit op een groot grasveld. Ik keek even om me heen. Ik zag een hond rennen en rollen door het gras met zijn baasje. Aan de andere kant zag ik een bejaard stelletje op een bankje zitten. Verderop zag ik ook nog een gezin met twee kinderen picknicken. Ik had zo'n gevoel dat wij dat ook gingen doen. Hij trok me weer verder en stopte ergens op het gras. Hij haalde een kleed uit de tas en legde hem neer. 'Ga maar zitten' zei hij. Ik plofte neer en Cody kwam naast me zitten.