07

~~Isabella Rosé Villa~~

Ik keek Ace even aan en begon alweer te twijfelen. "Weet u wel zeker, dat hij mijn vader is?" Hij glimlachte en knikte. " Er zijn DNA onderzoeken gedaan, en daaruit blijkt dat hij je echte vader is, wie je moeder is kunnen we je niet zeggen..." Opgelucht haalde ik adem. Ik was blij dat ze zeker wisten dat hij mijn vader was, straks bouwde ik een band met hem op en dan bleek het geen eens mijn vader te zijn! " Je zult morgen naar Spanje vertrekken, er is een half jaar, 'proeftijd'..." Ace sprak de aanhalingstekens duidelijk uit. Ik keek met rollende ogen naar Ace, proeftijd? Ik werd gewoon als 'levenloos iets' beschouwd, als het hem niet aanstond stuurde hij me gewoon terug. Ik beet op mijn lip en wendde mijn gezicht af, aan de ene kant was ik blij dat ik hier weg kon. Maar aan de andere kant; ik had hier heel mijn jeugd doorgebracht. Ace had blijkbaar gezien wat ik had gedacht. Althans; hij dacht dat hij wist wat ik net had gedacht. "Je zult hem vast aardig vinden, en Spanje is een prachtige plek om te wonen, maar je zult natuurlijk wel naar school moeten..." Hij glimlachte even en schoof een foldertje naar me toe, je kon direct zien dat hij nogal knullig was vertaald, de meeste zinnen klopten niet. Ik bekeek de voorkant waar op stond; Happy Highschool! Ik rolde met mijn ogen en pakte hem vast, ik zou hem straks wel doorkijken. "Je word morgen om half 8 opgehaald, daarna ga je met het vliegtuig naar Spanje, en daar brengt één van mijn collega's je naar je vader..." Ace pakte alle papieren bij elkaar en propte ze in zijn koffertje. Hij stond op en gaf Evelien en mij een hand. Ik stond tegelijk met Evelien op en liep me naar de voordeur. "O..." Hij draaide zich om en keek me aan. "Schrik niet van al die fotografen op het vliegveld!" Voordat ik wat had kunnen zeggen was de deur dichtgeslagen, fotografen? Ik was toch niet beroemd of bekend? Ik zuchtte, mijn vader zou ik morgen dus ontmoeten. Het woordje 'vader' klonk raar in mijn oren. Eigenlijk wou ik hem heel graag ontmoeten, kijken wat onze gelijkenissen waren of zoiets. Maar aan de andere kant was ik boos, boos omdat hij me in de steek had gelaten.
Ik meldde Evelien dat ik boven was, aan haar gezicht te zien zag ik dat ze graat met me wou praten, maar daar had ik geen behoefte aan. Rustig verplaatste ik me naar boven , ik liep richting de badkamer en sputterde wat water in mijn gezicht. Ik hing boven de wasbak en keek naar mijn spiegelbeeld. Ik Isabella Rosé villa, was de dochter van een bekende voetballer, moest ik me nu vereerd voelen of zo? Duizenden vragen spookten door mijn hoofd. Op de meeste vragen kreeg ik waarschijnlijk morgen het antwoord, zoals: hoe zag mijn vader eruit? Als ze hier computers hadden gehad had ik zijn naam direct gegoogeld, maar helaas er waren hier geen computers. Natuurlijk spookten er ook andere vragen door mijn hoofd vaar ik waarschijnlijk nooit het antwoord op zou krijgen. Wie mijn moeder was bijvoorbeeld. Ik had niet in de gaten dat Trace achter me was gaan staan. "Ga je morgen naar Spanje?" Vroeg ze op een jaloers toontje. Waarschijnlijk had ze ons gesprek afgeluisterd. Ik schrok me dood en draaide me om, "Ja, jij naar Nederland?" Vroeg ik met een triomfantelijke glimlach op mijn gezicht. Ze keek stug voor zich uit en knikte. Ik knikte ook en baande me toen een weg langs haar heen, richting het zolder. Op naar mijn Favo plekje. Ik zette me in de vensterbank en vouwde het foldertje los, geconcentreerd begon ik te lezen, de foto's die erin stonden straalden warmte uit, de meeste mensen stonden breed lachend in hun bikini of zwembroek op het strand. Eigenlijk had ik er best zin in, om naar Spanje te verhuizen.

Oke, morgen misschien nieuw deeltje.
Reactie's Abo? Kudo?