~001

Elise's zwarte pumps maakte een klik-klakkend geluid terwijl ze door de gang van het NSA hoofdkwartier liep. Onderweg zag ze verschillende mannen haar nastaren, maar ze hief haar hoofd en liep stug door. Ze was met haar 18-jarige leeftijd de jongste agente, maar wel een van de betere. Haar blonde haar strook heen en weer over haar schouders en haar heupen wiegde een beetje tijdens het lopen. Ze was pas sinds een paar dagen terug van een missie, en gelijk werd ze weer opgeroepen. Hoe veel ze ook van deze baan hield, het slokte wel veel vrije tijd op. Nu ook, ze had eindelijk een dagje vrij gehad om met haar vriendinnen te gaan winkelen, maar daar had het bureau weer roet in gegooid. Met het excuus dat ze acuut met de hond naar de dierenarts moest, was het haar gelukt om te ontsnappen. Ze zette de zwarte zonnebril af en liet haar grijze ogen wennen aan het felle licht in de gang. Twee jaar geleden was ze gerecruteerd bij het National Security Agency. Ze hadden Elise gekozen omdat ze snel, slim en nieuwsgierig was en omdat ze er ontschuldig uitzag. Dit werkte vaak in haar voordeel, sinds de bad guys, zoals Elise ze noemde, niet snel een meisje zouden verdenken. Na een training van drie maanden was ze klaar geweest om missies uit te voeren, en sindsdien was het bergopwaarts gegaan. Ze was snel uitgegroeid tot een goede agente waar vele anderen tegenop keken.
Elise was aangekomen bij de glazen duur. Ze trok aan de lange ketting die tussen haar decolleté hing en drukte het kleine elektrische kaartje tegen de scanner. Die liet een bliep horen en de deur ging open.
'Goedemorgen Elise.' zei de robot stem en met een glimlach op haar gezicht liep ze het kantoortje binnen. Aan zijn bureau zat de baas van NSA, Gerard.
'Elise.' groette hij haar.
'Gerard.' zei ze terug. Ze nam plaats in een van de plastic stoelen in het kantoortje en keek hem aan.
'Je zult vast denken: waarvoor hebben ze me nu weer nodig?' zei Gerard terwijl een glimlach op zijn 30-jarige gezicht verscheen.
'Inderdaad, ik ben net een paar dagen thuis en gelijk word ik weer gebeld. Het kan maar beter iets belangrijs zijn.' zei ze terwijl ze haar benen over elkaar heen sloeg, wat ervoor zorgde dat haar zwarte kokerrok strakker om haar lange benen kwam te zitten, en sloeg haar armen over elkaar.
'Het spijt ons echt daarvoor, maar deze opdracht is erg belangrijk.' zei Gerard.
'Waarom laat je dan niet een hogere agent het doen? Iedereen hier heeft veel meer ervaring dan ik!' zei ze kwaad.
'Omdat je wel veel ervaring hebt, en we iemand nodig hebben van jouw leeftijd. Daarom!' riep Gerard.