Chapter 4 ~ The Sorting Hat

'Ik hoop dat je bij Gryffindor komt!' zei Harry tegen mij toen we de trein uitliepen.
Ik keek mijn ogen uit, je zag recht vooruit een mega super kasteel en ik droomde al helemaal weg bij het idee dat ik hier de rest van het jaar zou wonen totdat ik in eens een bulderende stem achter me hoorde roepen: 'Wie is Lucy Mason? Ik zoek Lucy Mason!'
'Hier is ze Hagrid. Lucy, dit is Hagrid, de terreinopzichter van Hogwarts, Hagrid dit is Lucy Mason, het meisje dat je aan het zoeken was, stelde Harry me voor aan de halfreus.
'Non de jeu, Lucy, dus jij bent het meisje waar Dumbledore het over had. kom maar mee met mij, je mag mee doen met de 1e jaars voor de Indelingsceremonie.' zei de halfreus, Hagrid, tegen mij.
'Ik zie je straks, hopelijk aan de tafel van Gryffindor!' zei Harry tegen mij, daarna liep hij terug naar Ginny, Ron en Hermione.

'Mason, Lucy'
Ik stond niet echt op te letten toen een professor - Professor McGonagall* om precies te zijn - mijn naam riep.
Ik liep naar voren, ging zitten op het krukje en zette de Sorteerhoed op.
'Moeilijk, heel moeilijk,' zei een stemmetje in mijn oor. 'Ik zie dat je het heel goed zou doen in Gryffindor, maar je hele familie zat in Slytherin!'
'Niet bij Slytherin, niet bij Slytherin!' dacht ik.
'Niet bij Slytherin? Dan wordt het GRYFFINDOR!!!' Het stemmetje riep het laatste woord zo dat de hele zaal het hoorde.
Er werd heel hard gejoeld en gejuigd aan een tafel aan de zijkant dus ik ging er maar van uit dat dat de tafel van de Gryffindors was.

'Kom erbij, Lucy, er is plaats genoeg aan onze tafel voor een ware Gryffindor!' zei een roodharige jongen tegen mij die me verdacht veel aan Ron en Ginny deed denken. Een andere jongen - die er precies zo uitzag als de jongen die me aangesproken had - zei plagend tegen hem: 'Ach Fred, doe toch niet zo sentimenteel!'
De jongen, die blijkbaar Fred heette, antwoordde lachend: 'Georgie, Georgie toch. Sinds wanneer geef jij om andermans gevoelens?'
'Sinds ik George heet, tweelingbroertje!' zei de andere jongen ook lachend.
'Laat ze maar,' raadde Ginny me aan. 'Ze lachen echt om de meest niet grappige dingen.'
'Je bedoeld dingen die andere mensen niet grappig vinden maar wij tweetjes wel, zussie!' zei een van de twee broers, en volgens mij was het Fred.
'Hou toch op, stelletje kleuters.' Hoorde ik ineens iemand naast mij zeggen.
'Oehh Percy wordt boos, nu worden we pas echt bang!' zei George. 'Mammie!'
'George, plaag je broer niet zo en Percy, hou op met dat chagrijnige gedoe!' Kwam Ginny tussen beide.
'Doen ze altijd zo?' vroeg ik nieuwsgierig aan Ron.
'Ja, en dat wordt na een tijdje zó irritant!' antwoordde hij zuchtend.

* = Anderling