#0.4

Elenore Númenesse.

Het meisje dacht graag terug aan vroeger, aan haar dagen in Caras Galadon. Aan de Mallornbomen met hun gouden bladeren en zilveren bast, aan de rivier die haar koelte bracht in warme dagen en aan de wind die met haar blond/witte haren speelde.

Ze zuchte en bukte om de pijlen uit de dode lichamen te trekken.
"Vervelend kreng" snauwde ze toen de pijl vast bleef haken aan een harnas van de mismaakte ork aan haar voeten. Met een ferme klap sloeg het meisje met haar blote handen het harnas kapot net zoals de ribbenkast van de ork.

Ze hoorde het gehijg van Warg, Sauron had een boodschap voor haar. Grijnzend wachtte ze de ork en zijn Warg op.
"Lord Sauron wilt u persoonlijk spreken" sprak de ork, hij draaide zijn Warg van haar weg om er weer vandoor te gaan. Kwaad trok ze de ork van de warg en drukte zijn keel dicht waardoor de ork zachtjes piepte.
"Ruim de lijken op" siste Elenore kwaadaardig in zijn oor
"Ik haat het als mijn trainingsveld bevuilt word door hun die niet deden wat ik wilde, ruim het op, of jij ligt daar de volgende keer"De ork rilde van angst en knielde meteen neer toen het meisje hem losliet.
"Ik zal het opruimen Meesteres, ik smeek u om vergifnis." Gilde de ork in doodsangst.
De blondine grijnsde van egoisme. Ze knikte naar de ork, en liep gracieus weg,

Naar Sauron.