Chapter 5

“Ik ben thuis” geen antwoord. Ik legde de boodschappen op de tafel.”Pap?” ik hoorde niks. Ik renden naar de huiskamer. Daar lag hij met een fles rum in zijn handen, met zijn hoofd door de glazentafel. Ik liet me verdoofd op mijn knieën zakken. Geen tranen, ik kon niet huilen na alles wat er gebeurt was. Ik rende naar buiten en begon te schreeuwen om een dokter. Niemand reageerde. Ik rende een stukje de stad in. “Iemand help! Mijn vader bloed dood!” niemand leek wat op te merken. Alsof ik onzichtbaar was. “ALSTUBLIEFT IEMAND!” ik liep achteruit en borsten tegen iemand aan. Ik viel op de grond. “auw ..” ik krabbelde aan mijn hoofd. Voor me stond een man in een lange bruine leren jas, met een leren hoed, lang haar en twee vlechtjes in zijn baard. “Sorry het was niet mijn bedoeling tegen u op te botsen meneer” snel stond ik op. “Het geeft niks, liefje.” Ik keek hem vaag aan. “Jij zocht een dokter?” hij stond daar met een grijns van oor tot oor wat me niet echt beviel. “Ja, mijn vader is door een glazen plaat heen gevallen en hij bloed dood!” de man zijn ogen werden groter. “Zeg dat dan!” Hij begon te rennen naar een huisje aan de overkant, toen hij eruit kwam had hij twee mensen mee. “Dit zijn twee doktoren, lijd ons naar jou huis geval.” Hij maakte een rare beweging met zijn handen wat er nogal komisch uitzag. We rende naar mijn huis. De dokters namen mijn vader mee, ze wisten niet of ze hem nog konden redden, hij had al veel bloed verloren. De mannen vertrokken. Ik zat met een deken om me heen geslagen op de bank. Je hoorde alleen het geknetter van de openhaard. De man die mij hielp zat naast me. “wil je water?” vroeg hij vriendelijk. “ja dankje.” De man stond op en pakte een glas water. “Euwum, vraagje.” “Stel.” “waar heb je dat kompas vandaan?” Ik draaide me om. De man stond met het kompas in zijn handen. “Gaat u dat wat aan meneer?” “Jack, Jack Sparrow, geen meneer” Ik knikte. “Ik zou het graag horen, het kompas is namelijk van mij.” Ik verslikte me in mijn water. “Wat?” “Ja, ik heb het gekregen van mijn vader toen ik piraat werd.” “Ene Hector.” Jack spuwde zijn water uit. “H-hector?” “Ja, aardige vent.” “bedankt voor de informatie euuwm ... “ “Maudy, Maudy Jones.” Ik schudde zijn hand. “Interesant.” Ik keek hem niet begrijpend aan. “We zullen elkaar snel zien, mevrouw Jones.” Jack legde het kompas terug op de tafel en liep de deur uit. Het geluid van zijn laarzen galmde nog na op de straat. Vreemde gozer.

Vannacht had ik geen oog dichtgedaan, ik had te horen gekregen dat mijn vader was overleden in het ziekenhuis. Ik kon er niet over huilen, niet na wat hij me had aangedaan, maar het was mijn vader en die was ik nu kwijt. Ik was alleen. Davy weg, moeder dood en mijn vader dood. Ik was alleen, helemaal alleen. Ik kon doen wat ik wilde, ik kon eindelijk op reis gaan, geen regels meer waar je je aan moest houden. Ik keek naar het kompas wat op de tafel lag. Jack Sparrow. Galmde door mijn hoofd. Wat bedoelde hij met “we zullen elkaar snel zien, mevrouw Jones” Het leek me geen goed idee het kompas aan Stella tegeven, het was van Jack, als ik hem niet ontmoet had, had ik het gegeven, maar nu ik hem wel ontmoet had, kon ik maar beter wat anders aan Stella geven. Ik dacht na, wat zou ik haar nu kunnen geven?

reacties/reclame ;o?