Sjaaltjes

Hoofdstuk 2

Die avond op de slaapzaal van de oudere meisjes was iedereen benieuwd waar ik was geweest. Niemand wist namelijk dat ik in het bos was op dagen als dezen behalve Anna. Zij was mijn beste vriendin en ze probeerde me altijd zo goed en kwaad als het kon te redden als mevrouw Etelgis of de andere meisjes me uithoorden over mijn bosuitstapjes, zoals nu.
Ze heeft echt een talent met het ontwijken van vragen en algauw was iedereen mij vergeten en stortten ze zich samen met Anna op het beoordelen van de nieuwste sjaaltjes. Helena had namelijk een geheime aanbidder die voor haar iedere maand iets moois stuurden en deze keer was hij zo ver gegaan om voor ons allemaal een sjaaltje te sturen.
“Welke kleur wil jij Maria?” alle ogen waren opeens weer op mij gericht. “Ehh” Onee, dacht ik bij mezelf, wat moet ik nu in godsnaam zeggen, ik haat kleren. “Doe maar groen” zei ik terwijl ik een mislukte glimlach op mijn gezicht plakte. Anna rolde met haar ogen. En toen ik haar een vernietigende blik wilde toewerpen ging de deur opeens open, het was Vrouwe Friburch en haar gezicht stond niet erg vrolijk.