5.Max

Raii:
Ik zat op een van de achterlijke stoelen in de aula te wachten tot dat het pauze was. Ik had tussen uur, en verveelde me suf omdat die zogenaamde vrienden uit die klas van mij in het computerlokaal zaten. Het was niet dat ik het daar saai vind of zo, alleen die leraartjes daar mogen mij niet. Waarom?, ‘k heb geen idee. Misschien had het iets te maken met dat rondjes rennen en waterballon gooien. Maarjah, mocht er niet meer in.
Ik keek door het grote raam naast me, toen er iemand op me schouder tikte. Ik draaide me om toen ik recht in de ogen van Max keek. Hey , zei hij met zijn schattige lachje. Hey, zei ik terug, niet wetend dat er nog iemand naast hem stond.

Boe, hoorde ik Kaar zeggen. Hey, zei ik tegen haar. Ze ging naast mij zitten en wou net gaan praten toen Max opstond. Hij gaf een klein lachje en liep weg. Hij had de rest van het tussenuur naast mij gezeten. Lucas was er ook bij geweest, alleen toen hij merkte dat hij er echt alleen maar zat, was hij weggelopen. Maar wat wou je zeggen, vroeg ik aan Kaar toen Max was weggelopen. Maar die vervloekte trut keek me al half grijnzend aan. Misschien ,beantwoorde ik haar blik. Maar is het waar dat jij de hele dag naast die nieuwe moet zitten, vroeg ik snel, voordat ze veder ging over Max. Ja, leuk he, zei Kaar met een vrolijk gezicht. Ik keek haar met een verbaasd gezicht aan. Leuk? Hij valt wel mee hoor, zei ze. En hij ziet er beter uit als eughm, de belg. Ik keek haar nep nijdig aan. Niet zo praten over mijn man, zei ik daarna op een belachelijke neptoon. Toen ik geen reactie hoorde keek ik naar Kaar, die met moeite probeerde haar woorden binnen te houden. Wat, beantwoorde ik die houding. Niks,zei ze. Dacht alleen dat Max je man al was, alhoewel Patries dat niet zo leuk zou vinden. Ik keek haar nijdig aan. Oeeeh , die opmerking onthoud ik, dacht ik bij mijzelf, terwijl ik wist dat ik het over een uur al vergeten was.