Hoofdstuk 20

Angel pov:
Ik lag tegen de muur. Gelukkig waren Tom en Bill hier nu. Het draaide allemaal een beetje voor mijn ogen. Ik had een harde klap tegen mijn gezicht gekregen van een van die meiden. Ik keek even naar Hope. Ze had een bloedlip en ik slikte even. Tom hielp mij overeind en Bill hielp Hope overeind. Ik wankelde toen ik stond en slikte. Ik knipperde een paar keer met mijn ogen om de draaierigheid weg te krijgen maar het werkte niet echt.

Hope:
Ik leunde tegen Bill aan. ‘Dankje,’ zei ik. Hij glimlachte. ‘Gaat het?’ vroeg Bill bezorgd. Ik knikte, ‘het gaat wel denk ik.’ Zei ik nog wat geschrokken. Mijn arm deed best wel pijn door de klap waarmee ik tegen de muur kwam en ik glimlachte naar Bill. ‘Gaan jullie maar even met ons mee.’ Zei hij. Ik knikte en we liepen naar de bus die gelukkig dichtbij stond.