2

"Oke, dat was raar", zei Sander.
Ja en weet je nu we weer zijn aan het praten,hoor ik de vogels weer",zei ik.
"Laten we maar gewoon naar rechts gaan", zei ik. "Oke dan", zei Sander.
Onder het lopen zagen ze een hutje.
"Misschien is daar iemand die ons de weg kan wijzen", zei ik opgewekt.
We liepen naar het hutje. We wandelden er rond want we zagen geen deur. Bij de laatste muur zag Sander een klink. We liepen naar de deur. Toen schreeuwde ik het uit,er hing een dode vrouw voor de deur we renden een meter weg toen draaide ze zich om en zagen we.....dat de vrouw weg was.We liepen toen ver van het hutje weg.
"Dat was eng", zei ik.
Sander zei niets,hij was lijkbleek.Het was ondertussen al helemaal donker.Toen hoorde we het gehuil van een wolf.Ik keek naar boven.Toen begon ik te rillen.
"Wat is er?" vroeg Sander.
Ik zei met een bibber stem.H-het is v-volle m-maan.
"En dat is erg omdat?" vroeg Sander.
"L-lees jij nooit g-griezel boeken?We h-hoorde wolven ge-gehuil en het is volle maan",zei ik nog steeds bibberend
"Hu" schokte Sander nu ook.
"K-ijk daar",zei Sander en wees naar twee kleine puntje in het duister die dichter bij kwamen.
"Het is een weerwolf!" gilde Lisa.
De duistere schim kwam op hen af en hij sprong boven op Sander.

Sander begon te schreeuwen.Ik wist door griezel boeken te lezen wat ik moest doen. Ik had voor noodgevallen namelijk een ketting met zilveren kogels.Ik pakte er een en pakte uit haar jaszak een klein blaaspijpje.
Ik moest goed richten om Sander niet te raken. Toen ik het gevoel had dat ik de weerwolf ging raken blies ik. Het was recht in het hart van de weerwolf. Sander was gered. Sander en ik zochten een open plek in het bos. Want naar huis gaan ging niet meer. We vonden een mooie open plek. Sander legde zijn rugzak neer en nam 2 boterhammen. We begonnen te eten. Na het eten maakten we een hutje. We zochten takken en blaadjes als dak. Sander nam zijn rugzak als kussen en ik gebruikte wat blaadjes.
"Wil je misschien een deken?" vroeg Sander.
"Hoe dan?" vroeg ik.
"Ik heb twee vuilniszakken meegenomen zodat we konden picknicken",antwoordde Sander.
"Oke", zei ik.
We kropen in de vuilniszakken en probeerden te slapen. Midden in de nacht hoorde ik een geluid. Ik wilde Sander wakker maken. Maar hij bleek niet in zijn 'bed'te liggen.
Toen zag ik ineens een schim.