55

'Maar mam, ik kom wel over twee weken terug. Ik ga dan gewoon weer naar school en zo.' Legde ik mijn moeder uit. 'En Justin dan?' Vroeg ze. 'Die zou ik dan moeten missen. We bellen wel gewoon en smsen en die dingen.' Antwoordde ik. 'Gaat het je wel lukken?' Vroeg mijn vader. 'Wat?' 'Nou, Justin missen.' 'Geen idee.' Ik dacht er over na. Ik zou Justin heel erg missen, de eerste paar dagen, net zoals ik mijn ouders, broertje en Caitlin miste. 'Wanneer ga je weg?' Vroeg Alex. 'Als Justin klaar is met zijn concert, dan komen ze me ophalen.' Antwoordde ik. 'Ah, ga nou niet weg. Weet je hoe saai het hier is?' Jammerde hij. 'Ach, broertje. Ik ben er over twee weken weer, misschien zelfs iets eerder.' Antwoordde ik. Hij stond op en liep naar met toe. Ik stond ook op en gaf hem een knuffel. 'Ik mis jou ook broertje.' Fluisterde ik. We lieten elkaar los. 'Ik ga denk ik eventjes langs Caitlin. Ik blijf niet heel lang.' Zei ik. Ik zei mijn ouders en broertje gedag. Ik liep naar het huis van Caitlin en belde aan. 'Hey, lieverd. Ik heb je lang niet meer gezien!' Riep de moeder van Caitlin toen ze me zag. Ze gaf me een knuffel. 'Ja, inderdaad.' Zei ik vrolijk. Wat was het fijn om haar te zien. 'Cait is boven.' Melde ze. Ik rende de trap op en klopte op haar deur. 'Urgh, binnen.' Hoorde ik Caitlin mompelen. Ik deed de deur open en zag haar zitten met nog een meisje. 'Ow, haay. Ik had jou hier helemaal niet verwacht.' Zei ze nep-enthousiast. Ik keek haar geschrokken aan. Ze stond op en gaf me een slappe knuffel. Ik deed niet eens moeite om haar een knuffel terug te geven. Waarom deed ze zo? 'Ik denk dat ik op het verkeerde moment kom. Ik ga wel weer weg.' Zei ik en liep de gang op. Ze deed niet eens moeite om me terug te roepen. Wat was dit? Wat was er in hemelsnaam aan de hand? Waarom deed Caitlin zo? Bestond ik niet meer voor haar. Ik liep zo snel mogelijk naar buiten en ging op het stoepje zitten. Ik verborg mijn hoofd in mijn handen en de tranen begonnen te lopen.