1. de kat.

Kaar:
Ik fietsten door het bos richting het pad waar het allemaal begon. Het was nu al een maand gelden toen ik Jullia hier tegen kwam. Ze zij dat ik met haar mee moest gaan. Eigenlijk zou ik nooit zomaar met een vreemde mee zijn gegaan( ook al wist deze mijn naam) ,maar er was iets aan haar. Iets vertrouwelijks. Ik was toen met haar mee gelopen het bos in. Ze bracht me naar een plek met allemaal stenen. Ze zij dat ik mijn verstand moest gebruiken en een van de stenen moest aanraken, maar als ik de verkeerde steen aanraakten werd ik opgeblazen. Ik keek naar de stenen en raakten de normaalste steen aan. Ik had het goed en viel door een valluik zo een soort dojo in.
Ja, het was raar om over terug te denken. Zins die dag had ik elke dag getraind in die dojo. Ik wist niet waarom. Ik wist niet waarvoor. Ik wist alleen dat ik hier elke dag 2 uur trainden. Mij werden alle Japanse vechtsporten geleerd. Maar na vandaag zal dat anders zijn. Ik heb gisteren mijn zwarte band gehaald. Vandaag zal ik te weten komen wat de reden was dat Julia mij getraind had.
Ik liep naar de groep stenen en raakte de goede steen aan. Ik viel weer door het valluik de dojo in. Er stond niemand. Meestal stond Julia me op te wachten, maar dit keer was die helemaal leeg. Ik stond op van de val en liep naar het midden van de ruimte. Daar stond een kat afgebeeld. Ik wist niet waarom die er stond en ik heb het nooit durven vragen. Ik keek naar de kat. Naar de staart , naar de oren, de klauwen en toen recht in de ogen. Toen ik recht in de ogen keek zag ik een heel felle flits. Even zag ik niks meer. Toen het licht weg was en ik weer bijgekomen was van de schrik, keek ik weer naar het midden van de dojo. DE KAT! Hij was weg. Ik keek door de dojo heen. Nergens zag ik de kat. Toen ik gekalmeerd was, keek ik weer door de ruimte heen. De kat was nergens te bekennen maar er was dit keer wel een deur. Ik liep naar de deur en maakte hem open. Achter de deur was een donkeren kamer, met een klein licht dat op een persoon scheen.