106. Bij Friedolien thuis.

De dag ging razend snel voorbij. De avond viel bijna en we besloten om naar Friedolien thuis te gaan om te kijken hoe het met haar was. Toen we voor de deur stonden drukte ik op de bel en niet veel later kwam Friedolien haar vader opendoen. “ Goede avond.” Zei ik vriendelijk. Haar vader knikte en liet ons binnen. Tom wandelde net achter me en Bill nog eens achter Tom door de gang. Toen we de woonkamer inkwamen zagen we dat Friedolien in de zetel lag. “ Welkom thuis!” zei ik vrolijk. Ondertussen liep Tom op haar af en gaf haar een kus. Friedolien schoof een beetje op zodat Tom naast haar kon zitten. “ Hoe voel je je?” vroeg Bill. Er kon een klein glimlachje af bij Friedolien. “ Al beter nu ik thuis ben.” Zei ze. Ik glimlachte en toen viel mijn oog op iets zwarts dat naast de zetels stonden. “ Een rolstoel?” vroeg ik verwondert. Friedolien knikte : “ Ik moet daar een paar weken inzitten.” Ze staarde sip voor haar uit. “ Ach, dat is niet erg,Frie. Ik zal wel met je racen!” zei ik vrolijk en ik zag het al helemaal voor me. “ Niets van!” gilde ze “ Straks heb ik nog een gebroken been ook!” “ Vertrouw je me weer niet?” lachte ik. “ Om eerlijk te zijn …” begon Friedolien maar ze kon haar zin niet verder afmaken want Bill kwam ertussen. “ Meisjes! Organiseert die rolstoelrace een andere keer,hé.” Zei hij gemaakt boos. “ Niet moeien, jij!” zei ik en liep naar hem toe en gaf hem een knuffel. Bill draaide speels met zijn ogen. Ik wist wel dat hij het leuk vond als we soms zo sarcastisch ruzie zaten te maken of elkaar sarcastische opmerkingen gaven. “ Maandag ga ik mee hoor naar het turnen.” Zei Friedolien plots. “ Wat?” zei Tom. “ Ja, ik ga.” Zei Friedolien zelfverzekerd. “ Je kan niet turnen, liefje.” Zei hij. “ Weet ik, maar ik wil gewoon gaan kijken.” zei ze terwijl ze Tom doordingend aankeek. “ Ze kan toch gewoon komen kijken, Tom?” zei ik. Je zag zo dat Tom zat te mokken. “ Ik zal er persoonlijk op toe zien dat ze geen poot uitsteekt.” Lachte ik. “ Dat zal ook niet gaan,hé Maaike.” Zei Friedolien lachend. Ik schudde met mijn hoofd. “ Oké dan. Op voorwaarde dat ik je breng en kom halen!” zei Tom bezorgd. “ Akkoord.” Zuchtte Friedolien en gaf Tom lachend een kusje op zijn wang. “ En maandag komt die jongen zeker?” zei Bill plots. “ Oh, man. Dat is ook nog waar!” zei ik terwijl ik met mijn handpalm op mijn voorhoofd sloeg. “ Ik ben een benieuwd.” Mompelde Friedolien. “ Ik ook.” Zei ik. “ En van waar kwam hij?” vroeg Bill. “ Ergens uit Spanje ofzo was het zeker? “ zei ik terwijl ik naar Friedolien keek. Ze knikte. “ Ik ben eens benieuwd.” Lachte ik. “ Ik hoop dat het geen mooie jongen is.” Mompelde Bill zacht, maar ik had het toch verstaan. “ Ben je jaloers?” vroeg ik verwonderlijk. “ Nee,maar …” mompelde Bill. ik onderbrak hem : “ Liefje, je bent de enige voor mij en daar kan geen één andere jongen tussen komen.” Als bewijs gaf ik hem een kus op zijn mond.