Hoofdstuk 2.

Roos deed haar ogen open. Ze voelde zich al gelijk goed. De zon scheen door haar raam en ze rook eieren met spek. Bovendien wist ze: Vandaag ga ik naar de wegisweg! Snel kleedde ze zich aan in een leuke spijkerbroek tot boven haar knieën, een vrolijk roze shirtje met haar favo slippers en ze voelde zich met de minuut vrolijker worden.
Toen ze beneden was zaten de andere al aan buiten, aan tafel te kletsen.
'Hooi mam. Dag pap, Heee Ann.' Riep ze. 'Heey Roos. Lekker geslapen?''Jaa heerlijk. Ik heb zoveel zin in vandaag!'
'Ik ook liefje, maar eerst eten,'zegt haar moeder.
Na dat ze gegeten hebben en de tafel opgeruimd is zegt Minerva: 'Over een half uur gaan we. Zorg dat je er fatsoenlijk bijloopt,' met een blik op Anna die nu al een vlek op haar shirt heeft.
Als moeder en dochter even later London in lopen zegt Minerva:'Gedraag je. Ik heb een reputatie hoog te houden.''Ja mam,'zucht Roos.
Maar toen ze eenmaal op de wegisweg waren was het zuchten veranderd in een open mond van verbazing.'Wow, wat geweldig! Waar gaan we het eerste heen? Ik wil heel graag een uil! Of een rat!''Ja zometeen lieverd. Eerst een gewaad en boeken kopen.''Aaaaaah mam! Wat is dát?''Niet wat, wíe. Dat is hagrid. Hij werkt op zweinstein als docent Verzorging van Fabeldieren.''Is hij niet gevaarlijk dan??!'Tuurlijk niet, we gaan toch geen moordlustige mensen laten werken op school?'Even later gaan ze in de lekke ketel even uitrusten met de tassen vol boeken en een gewaad.'Mag ik nou ook nog een huisdier, mam?' vraagt Roos aan haar moeder.'Ja dat mag wel. Als ik mijn boterbier op heb gaan we even kijken.'In de winkel keek Roos haar ogen uit. Van paarse ratten tot gele uilen. Ze hadden het allemaal. Uit eindelijk koos ze voor een roze pad. Ze doopte hem tot 'Mafkees'. Anderling was het er niet echt mee eens maar Roos bleef bij haar punt.
Toen ze thuis waren showde Roos al haar spullen aan haar zusje.'Omygod, ik ben jaloers! Ik wil ook 11 zijn!' Was het enige wat Anna kon uitkramen.'Sorry liefje, je zult nog 3 jaar moeten wachten,' suste Minerva haar jongste dochter.
En toen Roos 's avonds in haar bedje lag viel ze bijna gelijk in slaap, met een glimlach op haar gezicht.