Hoera, een hengst!

Het was op een koude decembermorgen, rond 8u. Na al die tijd in mijn mama haar buik, wou ik ook wel eens de buitenlucht zien. Dus ik probeerde eruit te komen. Buiten hoorde ik luide, paniekerige(?) stemmen… Was het zo erg dat ik ook wel eens frisse lucht wilde inademen? Ik stampte met mijn hoefjes en stak mijn voorbeentjes naar voor, waar ik een klein gaatje zag… ik betwijfelde of ik daar wel door kon, maar blijkbaar konden mijn hoefjes dat dus wel… ik voelde iets rond mijn benen en er werd hard aan mij getrokken. Ik gleed ineens heel vlug naar buiten en had al meteen spijt van mijn beslissing om naar buiten te komen, zo koud! En zoveel rare wezens! Die keken allemaal naar mij. Ik wilde vragen of ik iets van hen aanhad, maar hinniken kon ik natuurlijk nog niet. Na ik weet niet hoeveel tijd - 5 minuten ofzo - strekte ik mijn beentjes en probeerde recht te staan, zoals mijn mama ondertussen al deed, ze duwde me met haar neus en bij mijn tweede poging tot op mijn lange benen staan geraakte ik in ieder geval al recht, triomfantelijk keek ik om mij heen naar die - nog altijd vreemde - wezens… tenminste, tot ik met een plof weer op het stro viel. Ondertussen werd ik echt gefrustreerd en met een ruk stond ik terug op. Ik had eigenlijk best wel dorst, dus snuffelde ik langs mijn mama haar buik tot ik een rare zuignap ofzo gevonden had, hard zoog ik eraan en voelde iets diks in mijn mond stromen. Ondertussen maakten die wezens weer geluiden.
“En, hoe gaat hij heten, Femke?” hoorde ik een zware stem zeggen, waardoor ik van de schrik pardoes terug in het stro viel. Versuft kijk ik om me heen.
“Torgal!” antwoordde een piepstem. Ik hoorde een bulderende lach en deinsde achteruit. Verschrikt ga ik achter mijn mama staan en hoor iemand zeggen dat ik gerust gelaten moet worden. Een einde later is het stil en ben ik weer alleen in de stal met mijn mama. En komt met haar neus naar me toe en begint me schoon te likken. Ik kijk haar met een nogal dwaas gezicht aan en laat het gebeuren. Zeker een half uur stond ik daar te staan, maar dan werden mijn beentjes moe en liet ik me op het stro vallen. Ik legde mijn hoofdje neer om wat te slapen en sloot mijn ogen…
Maar mijn dutje duurde niet erg lang. Nauwelijks 10 minuten later hoorde ik vele stemmen door elkaar en 1 luide stem die zei dat ze heel stil moesten zijn. Ik liep naar de deur van de stal en probeerde erover te kijken, wat niet erg goed lukte. Ineens kwamen een paar van die kleine wezentjes naar mij kijken. Ik vroeg mij af of ik nou zo speciaal was… ze gingen weer weg en ik was opgelucht… maar dan komen er nóg 3 kijken waardoor ik er serieus begon over te denken om onder het stro te kruipen en te doen alsof ik er helemaal niet was. Ik kijk naar mijn moeder en ze schudt haar hoofd, om te zeggen dat ik niet bang moest zijn, en ze vertelde dat die wezens mensen zijn, die mij gaan leren om iemand op mijn rug te dragen en te rijden, allerlei oefeningen, over hindernissen springen enz.… Ik begon me er al op te verheugen.
Één of twee uur later was het terug muisstil in de manege. Tot ik ineens een schuivend geluid hoorde. Ik keek nieuwsgierig rond maar zag natuurlijk niet veel. Nog geen 2 minuten later ging de deur van onze stal open en kwam er een meneer mij onderzoeken. Maar het duurde niet lang voor die meneer wegging met de woorden “een gezonde hengst”. Okee, ik was dus een hengst, én gezond. Interessant om te weten, dacht ik. Maar er stond nog een mens met wit haar bij de stal, ze deed iets rond mijn mama’s hoofd en pakte een raar ding, waarmee ze over haar rug wreef. Ik keek geïnteresseerd toe en ging aan dat mens snuffelen, ze rook lekker, een beetje naar hooi. Ik brieste en ging achteraan de stal liggen slapen. Na een uurtje of 6 werd ik weer wakker omdat alle paarden hinnikten, waardoor ik me een hoedje schrok. Er kwam een mens aan onze stal staan en gooide iets in de bak van mijn moeder. Ze stak haar neus erin en at het op. Ik veronderstelde dat het etenstijd was, dus ging ik maar wat drinken bij mama. Het was al heel erg donker, en na een minuut of 10 deden ze ook het laatste licht uit… ik en mama gingen slapen.